Jak położyć tynk dekoracyjny (strukturalny)?

 

 

Tynk dekoracyjny można pomalować albo nakładać na ścianę już w stanie zabarwionym. Druga opcja ma tę zaletę, że ewentualne drobne uszkodzenia powierzchni ściany nie powodują białych prześwitów.

Tynk dekoracyjny - zacierany, rolkowy, a może japoński?

Tynki dekoracyjne mogą stanowić ciekawą alternatywę dla tapet. Wybór różnych kolorów i faktur daje możliwość zastosowania tego typu wykończenia w różnych pomieszczeniach. Pokryć tynkiem można wszystkie ściany albo tylko ich fragmenty.

• Tynk zacierany. Posiada grubą ziarnistość w porównaniu z innymi typami tynków. Swoją charakterystyczną strukturę otrzymuje poprzez zacieranie ściany packą. W zależności od kierunku zacierania, powstają różne struktury, które przebiegają koliście, poziomo albo po przekątnej.
• Tynk strukturalny. Pewną odmianę stanowią odciśnięte albo wyżłobione w nałożonej warstwie tynku dekoracyjne wzory. Jeżeli efekt nie spełnia oczekiwań twórcy wykończenia ściany, zawsze można powierzchnię tynku zatrzeć i udekorować na nowo.
• Tynk japoński. Stosowany od wieków. Składa się z mieszaniny naturalnych składników, jak włókna jedwabiu, bawełny, celulozy. Z dodatkiem barwników, a także miki, piasku kwarcowego i innych składników, tworzy ciekawe wzory. Dobrze ukrywa drobne rysy i nierówności ścian. Daje się łatwo usunąć ze ściany.
• Tynk stiukowy. Jest to masa dekoracyjna, która w zaprawie wapiennej albo gipsowej zawiera piasek marmurowy. Masę można barwić na różne kolory i łatwo nakładać na powierzchnię. Po wygładzeniu i wypolerowaniu daje trwałą i twardą powłokę o błyszczącej powierzchni. Może imitować drogi i trudny w obróbce naturalny marmur.
• Tynk mozaikowy. Drobne kamyki w różnych kolorach doskonale komponują się z płytkami i kafelkami. Ten tynk nadaje się szczególnie do kuchni i łazienki.

Sprawdzenie i przygotowanie podłoża do tynku dekoracyjnego (strukturalnego)

Stan podłoża ma dla przyczepności tynku istotne znaczenie. Dlatego pierwszym krokiem powinno być gruntowne sprawdzenie stanu ściany, na której ma być położony tynk dekoracyjny. Musi być ona równa, wystarczająco sucha, nieprzemarznięta i chłonna. Nie może się kruszyć ani zostawiać białego osadu po potarciu. Miejsca z odkładami wapna, wykwity solne, ślady pleśni, jak również luźne fragmenty muszą być usunięte.

 

 

Powierzchnię przeznaczoną do tynkowania trzeba miotłą i szczotką i dokładnie oczyścić. W wielu wypadkach konieczne jest gruntowanie ściany, zwłaszcza jeśli chodzi o wyjątkowo dużą chłonność na przykład płyty gipsowo-kartonowej.

Zanim na pierwszej ścianie pojawi się zaplanowane pokrycie, dobrze jest wykonać próbę tynkowania. Do tego celu można wykorzystać pozostały z budowy albo remontu mieszkania kawałek płyty gipsowo-kartonowej. W ten sposób wyobrażenie o idealnej strukturze tynku zderzy się z rzeczywistością. Bez pośpiechu można sobie poeksperymentować, aby potem oszczędzić kosztownych poprawek.

Jak położyć tynk dekoracyjny (strukturalny)?

Najpierw trzeba suchy tynk wymieszać z wodą (według podanej proporcji) na jednolitą masę. Można w tym celu wykorzystać wiertarkę z mieszadłem. Masę zostawia się na ok. pół godziny i ponownie miesza. Tynk nakłada się na przygotowaną ścianę gładką pacą z nierdzewnej stali. Równo nałożoną warstwę tynku można wreszcie wykończyć według własnego gustu.

Korzystając z wałka do tworzenia struktury, trzeba nim raz przy razie walcować świeży tynk, stosując równomierny nacisk. Podczas tworzenia wzorów z wolnej ręki, wykorzystuje się różne przyrządy pomocnicze. Dowolne wzory są wtedy na tynku wytłaczane, wycierane, wykręcane itp. Kreatywność twórcy nie ma tutaj granic.

Okrężnymi, pionowymi, poziomymi i na krzyż prowadzonymi ruchami zaciera się warstwę tynku, tworząc indywidualne struktury. Dekoracyjne tynki można też barwić dostępnymi w handlu pigmentami albo malować po nałożeniu.

Sprawdź: Tynk żywiczny (mozaikowy, marmolit) – co to jest? Zastosowanie, zalety, wady