Budowa kominka a prawo budowlane

Inwestorzy, którzy oprócz zalet dekoracyjnych kominka chcą wykorzystać także jego właściwości grzewcze, wybierają modele z zamkniętą komorą spalania. Najnowsze instalacje umożliwiają włączenie kominków w system ogrzewania domu. Nowoczesne rozwiązania w nich zastosowane pozwalają efektywnie wykorzystać wytworzone ciepło, które rozprowadzane jest za pomocą powietrza lub wody.

Kominek z instalacją rozprowadzającą ciepło po całym domu za pomocą powietrza lub wody mógłby być głównym źródłem ogrzewania domu. Najlepiej więc upewnić się w urzędzie jeszcze przed złożeniem projektu, jak zostanie zaklasyfikowany taki kominek.

Prawo budowlane o kominkach

Zgodnie z obowiązującym prawem kominek nie może stanowić jedynego ani głównego źródła ogrzewania domu. § 49 w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. nr 75, poz. 690 z późn. zm.) stanowi, że „budynek i pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi oraz inne budynki, jeżeli wynika to z ich przeznaczenia, powinny być wyposażone w instalacje (urządzenia) do ogrzewania pomieszczeń w okresie obniżonych temperatur, umożliwiające utrzymanie temperatury powietrza wewnętrznego odpowiedniej do ich przeznaczenia, przy czym wymaganie to nie dotyczy budynków rekreacyjnych, użytkowanych wyłącznie w sezonie letnim". Ponadto § 132 ust. 1 mówi o tym, że „budynek, który ze względu na swoje przeznaczenie wymaga ogrzewania, powinien być wyposażony w instalację ogrzewczą lub inne urządzenia ogrzewcze, niebędące piecami, trzonami kuchennymi lub kominkami". A zatem kominek jako instalacja niezapewniająca ogrzewania budynku w przypadku długotrwałej nieobecności mieszkańców może być jedynie dodatkowym źródłem ciepła i nie zwalnia od konieczności posiadania w domu niezależnej instalacji grzewczej c.o.

Powyżej zacytowany przepis budzi jednak wiele wątpliwości, bowiem można go interpretować w ten sposób, że same kominki należą do urządzeń, których nie można uznawać za ogrzewcze budynku, przez co nie mogą być jedynym źródłem ciepła w domu. Kominki z instalacją rozprowadzającą ciepło po całym domu za pomocą powietrza (w systemie DGP) lub wody (kominki z płaszczem wodnym) jako instalacja ogrzewcza mogłyby być głównym źródłem ogrzewania domu. Zatem lepiej upewnić się w urzędzie jeszcze przed złożeniem projektu w celu ubiegania się o pozwolenie na budowę, jak zaklasyfikowane zostaną kominki z płaszczem wodnym czy z systemem DGP.

Kubatura pomieszczeń zawierających kominek nie może być mniejsza niż 30 m³, przy czym na 4 m³ kubatury pomieszczenia musi przypadać 1 kW mocy nominalnej.

Gdzie możemy zbudować kominek?

Kominek można zbudować wyłącznie w budynkach jednorodzinnych, mieszkalnych w zabudowie zagrodowej i rekreacji indywidualnej oraz niskich budynkach wielorodzinnych. Zgodnie z przepisami nie wolno w Polsce instalować kominków w budynkach niemieszkalnych, a zatem w kawiarniach, restauracjach, pubach czy hotelach.

Moc nominalna kominka musi być dostosowana do kubatury pomieszczenia, w którym jest instalowany. Kubatura pomieszczeń zawierających kominek nie może być mniejsza niż 30 m³, przy czym na 4 m³ kubatury pomieszczenia musi przypadać 1 kW mocy nominalnej. Nie można instalować kominków także w wysokich budynkach wielorodzinnych, gdyż nie spełniają one odpowiednich warunków dotyczących wentylacji i przewodów kominowych.

Montaż kominka zgodny z przepisami

Ważnym uwarunkowaniem montażowym jest obowiązek zapewnienia odpowiedniego dopływu powietrza do paleniska kominka. § 132 ust. 3 określa, że w przypadku kominków z otwartą komorą spalania konieczne jest zapewnienie dopływu powietrza w ilości co najmniej 10 m³/h na 1 kW nominalnej mocy cieplnej kominka, zaś dla kominków zamkniętych – w ilości zapewniającej nie mniejszą prędkość przepływu powietrza w otworze komory spalania niż 0,2 m/s.

Niezwykle istotny jest § 147 ust. 9, który zakazuje montażu kominków w pomieszczeniach, gdzie zastosowano mechaniczną wentylację wyciągową. Zlekceważenie tego przepisu mogłoby doprowadzić do złej pracy kominka i w następstwie zaczadzenia domowników. Należy także pamiętać o zachowaniu właściwej odległości (co najmniej 0,5 m) nieizolowanych przewodów wentylacyjnych od powierzchni palnych.

Przepisy poruszają również kwestię przyłączenia kominka do komina. § 145 ust. 1 stanowi, że kominki z otwartym paleniskiem lub zamkniętym wkładem kominkowym o wielkości otworu paleniskowego do 0,25 m² mogą być przyłączone wyłącznie do własnego, samodzielnego przewodu kominowego dymowego. Jego minimalne wymiary to 0,14 x 0,14 m, zaś średnica przewodów o przekroju okrągłym musi wynosić co najmniej 0,15 m. W przypadku kominków o większym otworze paleniskowym wymiary te muszą być większe, a więc 0,14 x 0,27 m lub średnica minimum 0,18 m.