Ocieplanie poddasza: pianka czy wełna?
Poddasze, zwłaszcza w domach parterowych lub jednopiętrowych bez piwnicy, coraz częściej pełni funkcję mieszkalną. Nawet jeżeli do tej pory znajdował się tam standardowy strych (np. jeżeli mieszkamy w starym domu), nic nie stoi na przeszkodzie, by przerobić go na przyjemne sypialnie, gabinet czy pokoje dziecięce. Zarówno w takiej sytuacji, jak też w przypadku budowy domu, konieczne jest wykonanie izolacji termicznej.
Jaka technologia izolacyjna sprawdzi się tu najlepiej? W tym artykule porównamy 2 alternatywne materiały izolacyjne: dość popularną wełnę mineralną i nieco bardziej nowatorską piankę PUR.
Izolacja z wełny mineralnej
Wełna mineralna może mieć postać wełny szklanej lub skalnej. Obie powstają w podobny sposób – poprzez rozdmuchiwanie pierwotnego surowca, którym w przypadku wełny skalnej są skały bazaltowe czy dolomit, zaś wełny szklanej – stłuczka szklana (szkło sodowo-wapienne) i piasek kwarcowy. Dodatkowo impregnuje się je przy pomocy olejów mineralnych, aby uzyskać efekt nienasiąkliwości. Mimo że oba rodzaje wełny mineralnej nie różnią się znacząco, to jednak wełna szklana ma niższy współczynnik przewodzenie ciepła, jest zatem skuteczniejszym materiałem izolacyjnym.
Wełna mineralna jest sprzedawana w postaci „stałej” – może mieć np. kształt płyt (warto zwracać uwagę na ich gęstość) lub mat zwiniętych w rulony. Do ocieplania bardziej nieregularnych, skomplikowanych elementów konstrukcyjnych można użyć wełny w formie granulatu.
Wykonanie izolacji z wełny mineralnej rozpoczyna się od przygotowania podłoża i docięcia płyt – przy czym nie należy przycinać ich dokładnie na wielkość izolowanej przestrzeni – warto zostawić ok. 2 centymetry materiału, by móc uzyskać lepszy poziom szczelności. Następnie układamy pierwszą warstwę wełny pomiędzy krokwiami. Następnie przymocowujemy stelaż ze stalowych profili przy pomocy wieszaków, które zamontowaliśmy wcześniej na krokwiach. Pomiędzy profilami układamy drugą warstwę wełny, po czym rozpościeramy na niej folię paroizolacyjną lub od razu montujemy płyty gipsowo-kartonowe.
Ocieplanie pianką poliuretanową (PUR)
Pianka poliuretanowa to dość nowy materiał termoizolacyjny, który wciąż jeszcze nie jest tak powszechnie znany, jak wełna. Wytwarza się ją poprzez łączenie żywic i utwardzaczy, pomiędzy którymi zachodzą reakcje chemiczne. Do wyboru mamy pianki otwarto- i zamkniętokomórkowe, przy czym te drugie charakteryzują się większą wytrzymałością i lepszym poziomem izolacji termicznej. Mimo to do ocieplania poddaszy czy ścian wewnętrznych stosuje się piankę otwartokomórkową, która również świetnie izoluje, a przy tym ma mniejszą gęstość i jest tańsza. Poza tym do pomieszczeń o większej wilgotności powietrza możemy zastosować piankę jednoskładnikową, do utwardzenia której potrzebna jest odpowiednia wilgotność (min. 35%, optymalnie 60%). Jeżeli w pomieszczeniu nie panuje taki poziom wilgoci, wybieramy piankę dwuskładnikową – w tym przypadku do utwardzenia wystarczą same reakcje zachodzące pomiędzy składnikami pianki.
Pianka PUR jest montowana poprzez natrysk – piana jest aplikowana na daną powierzchnię przy pomocy specjalnego agregatu, wyniku czego od razu się rozszerza i twardnieje. Przedtem należy oczywiście wyczyścić podłoże i je osuszyć, a następie – podobnie jak w przypadku wełny – przymocować wieszaki do płyt gipsowo-kartonowych. Po wykonaniu natrysku nie musimy jednak układać paroizolacji, ponieważ pianka ma dobry poziom paroprzepuszczalności.
Właściwości wełny i pianki poliuretanowej (PUR) – porównanie
Piankę PUR zamontujemy szybciej i łatwiej, a przy tym, ze względu na jej niestałą formę podczas aplikacji, możemy dotrzeć nawet w trudno dostępne miejsca. Jednak czy to wystarczy, by wybrać ją zamiast wełny mineralnej? Oto kilka podstawowych różnic pomiędzy dwoma materiałami, które mogą być pomocne przy podjęciu ostatecznej decyzji.
Oba te materiały mają także kilka podobnych cech, do których należą przede wszystkim parametry izolacyjne: i wełna, i pianka PUR cechują się niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła, a co za tym idzie – skutecznie izolują dom (choć w przypadku pianki zamkniętokomórkowej jest on znacznie lepszy niż w przypadku wełny). Oba materiały sprawdzają się w izolacji akustycznej, choć tu akurat wełna jest bardziej korzystna. Najistotniejszymi właściwościami, jakie warto zatem wziąć pod uwagę, dokonując wyboru materiału, są: obciążenie konstrukcji, odporność na wilgoć i powstawanie grzybów czy pleśni oraz całkowity koszt i czas montażu. Dodatkowo, istotną informacją dla alergików może być obojętność chemiczna pianki, czyli jej antyalergiczność.
Komentarze