Materiały budowlane ze znakiem CE
Od początku lipca 2013 roku obowiązują przepisy, zgodnie z którymi dostępne w sprzedaży materiały budowlane muszą posiadać znak CE. Wprowadzenie nowych regulacji prawnych ma na celu między innymi podwyższenie jakości i bezpieczeństwa produktów.
Umieszczony na danym produkcie znak CE oznacza jego zgodność z wymaganiami określonymi w dyrektywach dotyczących tego konkretnego towaru. Znak CE powinien być lokowany tylko i wyłącznie na wyrobach, dla których istnieją zasadnicze wymagania określone w przepisach. Dotyczą one dwudziestu grup produktów, w tym m.in. urządzeń elektrycznych i zabawek, a od lipca 2013 roku – także materiałów budowlanych. Warto przy tym podkreślić, że znak CE nie stanowi handlowego znaku jakości, nie potwierdza również, że towary pochodzą z krajów Unii Europejskiej.
Znaku CE nie można także potraktować wyłącznie jako certyfikatu bezpieczeństwa, ponieważ jego znaczenie jest znacznie szersze i dotyczy także m. in. emisji hałasu czy zużycia energii. Zastosowanie oznakowania musi zostać poprzedzone analizami i badaniami technicznymi. Dzięki temu konsument, kupując produkt ze znakiem CE w dowolnym państwie UE, zyskuje pewność, że będzie mógł go bezpiecznie używać także w swoim kraju. Oznakowanie na produkcie umieszcza producent lub upoważniony przez niego przedstawiciel. Aby było to możliwe, konieczne jest udowodnienie, że produkt spełnia zasadnicze wymagania dyrektyw, a następnie - uzyskanie pozytywnego wyniku procedury oceny zgodności, zwieńczone wystawieniem deklaracji zgodności.
Deklaracja właściwości
Dawniej, aby produkty budowlane mogły być dostępne w sprzedaży, musiały posiadać wyłącznie deklarację zgodności. Od początku lipca 2013 roku materiały budowlane (z kilkoma wyjątkami) muszą posiadać znak CE oraz deklarację właściwości użytkowych. Firmy zostały w ten sposób zobligowane do przedstawiania wiarygodnych danych na temat właściwości użytkowych produktów. Informacje zawarte w tym ostatnim dokumencie powinny zostać przygotowane w oparciu o solidne dane; na podstawie przeprowadzonych badań. Zharmonizowane warunki wprowadzenia do obrotu materiałów budowlanych ściśle określają także język techniczny, który powinien być stosowany przez wszystkich producentów. Wcześniej często bywało tak, że dokumentacja była potwierdzana przez anonimowe osoby, których podpis był nieczytelny. Na deklaracji właściwości użytkowych w imieniu producenta, importera czy dystrybutora obecnie musi podpisać się konkretny pracownik. W efekcie na całej trójce spoczywa jednakowa odpowiedzialność za jakość oferowanych produktów. Dawniej odpowiedzialność za towar ponosił niemal wyłącznie producent, podczas gdy importer i dystrybutor mogli jej uniknąć. Zdarzało się to zwłaszcza w przypadku sprowadzanych spoza krajów unijnych tanich wyrobów marnej jakości.
Jakość produktów
Dostęp do pełnych danych o właściwościach produktów, zawartych w deklaracji właściwości użytkowych, powinien w efekcie ułatwić klientom wybór odpowiednich materiałów budowlanych. Wprowadzenie nowych przepisów ma bowiem sprzyjać eliminowaniu z rynku produktów słabej jakości. O tym, że taki problem istnieje, wiadomo od lat. Wielokrotne badania i kontrole dowiodły, że rodzimym produktom można zarzucić wiele uchybień i niedostatków. Nie tylko klienci dostrzegają ten problem, ale również producentom nie jest on obcy. Świadczą o tym różne inicjatywy, których celem jest edukowanie inwestorów w kwestii kryteriów istotnych dla jakości materiałów budowlanych.
Komentarze
Ten artykuł nie został jeszcze skomentowany.