Ściółkowanie – sposób na żyzną glebę

Ściółkowanie gleby jest jednym z podstawowych zabiegów stosowanych w ogrodach ekologicznych. Ma na celu odtworzenie naturalnych warunków, w przyrodzie bowiem ziemia nigdy nie jest goła. W przydomowym ogrodzie również nie powinna dłużej pozostawać bez okrycia. Najlepszym momentem na rozłożenie ściółki jest wiosna. Ziemia powinna być rozmarznięta i odpowiednio przygotowana; oczyszczona z chwastów, lekko spulchniona, wilgotna. Na takie podłoże pomiędzy rośliny wykłada się następnie kilkucentymetrową warstwę ściółki (organicznej lub nieorganicznej).

Ściółkowanie pomaga zachować odpowiednią wilgotność i temperaturę gleby. Jest źródłem dostarczającym dodatkowych składników pokarmowych. Ogranicza rozrost chwastów.

Ściółkowania nie powinno się jednak wykonywać bezpośrednio przed lub krótko po siewie, ponieważ dodatkowa warstwa utrudni kiełkowanie roślin. Ściółka powinna być rozdrobniona. Najczęściej w ogrodach widzi się korę drzew, która pełniąc funkcję ściółki, jednocześnie prezentuje się najbardziej dekoracyjnie. Jako ściółkę stosuje się również trociny, zrębki (ścinki gałęzi i pędów drzew), igliwie, szyszki, skoszoną trawę, kompost, słomę, żwir, grys, a także keramzyt. W uprawie warzyw funkcję ściółki nierzadko pełni rozpostarta na ziemi folia.

Naturalna ochrona

Ściółkowanie tworzy warstwę, która zapewnia glebie korzystny mikroklimat; pomaga zachować odpowiednią wilgotność (dzięki niej ziemia wymaga rzadszego podlewania), temperaturę, chroni przed szkodliwym działaniem czynników atmosferycznych (zapobiega erozji), zimą zapobiega przemarzaniu, latem – nadmiernemu nagrzewaniu. Naturalna warstwa próchnicza jest źródłem dostarczającym glebie dodatkowych składników pokarmowych, poprawia przy tym strukturę gleby. Ziemia staje bardziej przewiewna i lepiej zatrzymuje wilgoć. Ściółka pełni także inne funkcje. Ogranicza rozrost chwastów. Chroni glebę przed rozmywaniem i uniemożliwia wypłukiwanie z niej składników pokarmowych. 

Ściółka niewygodna dla ślimaków

Niektóre rodzaje ściółki (grys, żwir, niemielona kora) ograniczają liczbę ślimaków w ogrodzie, te ostatnie bowiem z reguły nie poruszają się po takim podłożu. Większość pozostałych materiałów ściółkowych ma z kolei działanie przeciwne – przyciąga ślimaki. W ogrodach, w których goszczą one wyjatkowo licznie, eksperci zalecają w związku z tym posypanie wierzchniej warstwy ściółki mączką skalną lub bazaltową, które mają działanie odstraszające ślimaki. Natomiast aby utrudnić żerowanie w ściółce gryzoniom, pomiędzy pniami drzew owocowych a ściółką pozostawia się kilka centymetrów nagiej gleby.