Wykończenie ścian jednowarstwowych

Zbyt szybkie otynkowanie ścian może skutkować nieestetycznymi pęknięciami widocznymi w warstwie tynku. Dzieje się tak, gdy budynek osiada nierównomiernie. Pęknięcia pojawiają się wówczas m.in. wokół okien. Jeśli ściany zostaną otynkowane zbyt wcześnie, pęknięcia powstaną również w warstwie tynku. Do wykańczania ścian należy więc przystąpić wtedy, gdy dom przestanie osiadać, a szczeliny nie będą się już powiększać.

Prace związane z wykończeniem ścian jednowarstwowych najlepiej rozpocząć kilka tygodni po ich wymurowaniu. Czasem trzeba poczekać dłużej. Jeśli powierzchnie zostaną wykończone zbyt wcześnie, na warstwie tynku mogą pojawić się pęknięcia.

Nie jest jednak wskazane, aby z otynkowaniem ścian nadmiernie zwlekać. Ściany przed otynkowaniem mogą chłonąć wilgoć i charakteryzować się gorszymi parametrami cieplnymi, nie jest więc w interesie inwestorów, aby zbyt długo pozostawały bez tej osłony. Co prawda, woda nie przenika do wewnętrznych partii muru, ale na nieotynkowanych powierzchniach mogą zacząć pojawiać się odbarwienia. Ważna jest także estetyka; niewykończone ściany wyglądają po prostu gorzej, a dom prezentuje się tak, jakby wciąż trwała budowa.

Wykańczanie ścian wewnętrznych

Wykańczanie ścian jednowarstwowych należy rozpocząć od środka budynku. Dzięki temu zgromadzona w nich wilgoć odparuje na zewnątrz i uniknie się powstawania pęknięć oraz plam na tynku zewnętrznym. W momencie tynkowania w budynku powinny już być zamontowane wszystkie drzwi i okna oraz rozprowadzone instalacje. Spoiny powinny zostać wypełnione zaprawą, nadmiar betonu – usunięty, a nierówności wyrównane zaprawą. Powierzchnie przed otynkowaniem powinny zostać zagruntowane. Po wyschnięciu gruntu ściany można wykończyć tynkiem mokrym lub suchym, a następnie pomalować lub obłożyć okładziną z płytek.

Tynkowanie elewacji

Pokrycie tynkiem elewacji jest zabiegiem istotnym przede wszystkim dla estetyki budynku, ale nie tylko. Poprawia także jego parametry cieplne. Sposób wykończenia ścian zewnętrznych powinien być dostosowany do stopnia ich ekspozycji na czynniki atmosferyczne. W związku z tym cokół, który jest najbardziej narażony na wszelkie uszkodzenia, zazwyczaj pokrywa się tynkiem cementowym i wzmacnia dodatkową okładziną np. z płytek kamiennych lub klinkierowych. Elewacje po otynkowaniu zazwyczaj są malowane paroprzepuszczalną farbą, bywają też ozdabiane oblicówką drewnianą lub płytami z tworzywa sztucznego.