Bezpuszkowa instalacja elektryczna

Bezpuszkowa instalacja elektryczna różni się od tradycyjnej tym, że nie ma puszek w ścianach pod sufitem. Połączenia przewodów znajdują się w puszkach pod osprzętem – gniazdami i wyłącznikami.

Zalety i wady instalacji bezpuszkowej 

Jak już wspomnieliśmy – w tego typu instalacji nie ma w ścianach puszek łączeniowych. Takie rozwiązanie ma kilka zalet. W tradycyjnej instalacji widoczne na ścianach pokrywy puszek nie wyglądają zbyt estetycznie. Co prawda można je zatynkować, i często tak się robi, ale nie jest to rozwiązanie korzystne. W razie awarii, żeby dostać się do takiej puszki, trzeba skuwać tynk, a jeśli nie została zatynkowana – niszczyć farbę. W przypadku instalacji bezpuszkowej nie ma tego problemu. Wszystkie połączenia są łatwo dostępne, ponieważ znajdują się w puszkach gniazd i wyłączników. Dzięki temu można szybciej i łatwiej zlokalizować awarię. Takie rozwiązanie jest korzystne także ze względu na okresowe kontrole, które powinny odbywać się co najmniej raz na pięć lat. Elektryk przeprowadzający taki pomiar musi mieć dostęp do połączeń przewodów, by móc je sprawdzić. W instalacji bezpuszkowej ma ułatwione zadanie.

W prawidłowo wykonanej instalacji bezpuszkowej wszystkie przewody od gniazdek idą pionowo w dół, a później w posadzce, natomiast od wyłączników pionowo do góry i poziomo dopiero pod sufitem. Takie rozwiązanie sprawia, że na ścianie pozostaje dużo wolnego miejsca, które można swobodnie zagospodarować (powiesić szafki, obrazy, ozdoby).

W instalacji bezpuszkowej wszystkie połączenia są łatwo dostępne, ponieważ znajdują się w puszkach gniazd i wyłączników. Dzięki temu można szybciej i łatwiej zlokalizować awarię.

W instalacji bezpuszkowej trudniej popełnić błąd w łączeniach przewodów. W instalacji puszkowej elektryk wykonuje połączenia na znacznej wysokości, kilkanaście centymetrów pod sufitem. Jest to ciężka fizyczna praca, bo puszek jest sporo. Z tego powodu może w końcu pomylić się albo wykonać połączenie niedokładnie. W bezpuszkowej instalacji elektrycznej zwykle zużywa się więcej przewodów niż w tradycyjnej, dlatego jest ona droższa.

Sposób wykonania

Instalacja elektryczna powinna być wykonana zgodnie z normami i przepisami. Główne wytyczne znajdują się w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny dopowiadać budynki i ich usytuowanie (rozdział 8, par. 180-190). Poniżej podamy kilka najważniejszych zasad.

Połączenia najlepiej wykonać za pomocą złączek typu Wago lub śrubowych, można je zlutować, natomiast nie należy ich pozostawiać skręconych.

Instalacja powinna być trójprzewodowa. Przewody prowadzi się od domowej rozdzielnicy do kolejnych puszek. Muszą być one układane w liniach prostych i załamywane pod kątem prostym. Nie należy ich prowadzić po skosach. Stosuje się przewody trzyżyłowe do odbiorników jednofazowych i pięciożyłowe do siłowych.

Wszystkie łączenia przewodów wykonuje się w puszkach gniazd wtyczkowych i wyłączników, ewentualnie w oprawach oświetleniowych. Przewody najpierw łączy się ze sobą, a dopiero od nich prowadzi się przewód zasilający. Połączenia najlepiej wykonać za pomocą złączek typu Wago lub śrubowych, można je zlutować, natomiast nie należy ich pozostawiać skręconych.

W instalacji trzeba wyodrębnić kilka obwodów: oświetlenia, gniazd wtyczkowych, gniazd wtyczkowych w łazience, gniazd wtyczkowych do urządzeń odbiorczych w kuchni, do odbiorników wymagających indywidualnego zabezpieczenia.

Instalację oświetleniową wykonuje się z przewodów o przekroju żył 1,5 mm², natomiast gniazd wtyczkowych – 2,5 mm². Instalację gniazd wtyczkowych prowadzi się od gniazdek pionowo w dół, a następnie w posadzce (wtedy obowiązkowo w peszlach) lub w listwach przypodłogowych. Nie należy mieszać ze sobą przewodów instalacji oświetleniowej i gniazd wtyczkowych.

Instalację elektryczną może wykonywać jedynie specjalista – elektryk z odpowiednimi uprawnieniami, który po zakończeniu pracy powinien przeprowadzić odpowiednie pomiary.