Płyta fundamentowa zamiast tradycyjnych fundamentów
W budownictwie jednorodzinnym coraz częściej stosuje się płytę fundamentową, która stanowi alternatywę dla tradycyjnych fundamentów. Płyta umożliwia posadowienie budynku na słabych gruntach, posiada także inne zalety, chętnie wykorzystywane na mniej wymagających terenach.
Płyta fundamentowa jest trudniejsza do zaprojektowania, ale za to łatwiejsza do wykonania. Aby ją zaplanować, architekt musi użyć programów modelujących, dzięki którym efekt obliczeniowy będzie bardzo dokładnie odzwierciedlać rzeczywistość, a płyta będzie stanowić bezpieczne rozwiązanie. Podczas budowy z wykorzystaniem płyty unika się czasochłonnego wznoszenia ław i ścian fundamentowych, a także błędów związanych z ich ocieplaniem i izolacją przeciwwilgociową. Jej konstrukcja przedstawia się bowiem w ten sposób, że jest to płyta betonowa, zbrojona stalowymi prętami lub zbrojeniem rozproszonym. Do jej wykonania używa się podstawowych elementów szalunkowych, łatwych w montażu. Na szybkie tempo prac związanych z jej budową ogromny wpływ ma przede wszystkim głębokość, a raczej – płytkość wykopu, jaki jest potrzebny w tym przypadku. Płyta bywa posadawiana już na głębokości 50 cm, co pozwala ograniczyć roboty ziemne i przyspieszyć tempo prac budowlanych. Jej grubość zazwyczaj wynosi 25 cm, w wyjątkowych przypadkach – 40 cm.
Słabe grunty
Powierzchnia płyty fundamentowej rozciąga się pod całym domem, osiadanie budynku jest więc mniejsze, a obciążenia rozkładają się na znacznie większym obszarze niż w przypadku tradycyjnych fundamentów. W sytuacji, gdy zostanie naruszona stabilność podłoża, to obsunięciu ulegnie cała płyta, konstrukcja budynku pozostanie jednak stabilna. Płyta fundamentowa to optymalne wyjście nie tylko w przypadku gruntów o małej nośności, niejednorodnych, z wysokim poziomem wód gruntowych, czy też terenów szkód górniczych, ale także w przypadku projektów domów o rzucie w kształcie daleko odbiegającym od kwadratu.
Płyta fundamentowa jest trudniejsza do zaprojektowania, ale za to łatwiejsza do wykonania. Unika się czasochłonnego wznoszenia ław i ścian fundamentowych, a także błędów związanych z ich ocieplaniem i izolacją przeciwwilgociową.
Im więcej w danym budynku zaplanowano ścian konstrukcyjnych, tym lepszą propozycją okazuje się płyta. Ściany zewnętrzne oraz niektóre wewnętrzne ściany nośne wymagają podparcia w postaci ław; w przypadku bardziej rozległej bryły liczba ław koniecznych do wykonania zwiększa się. Decydując się na płytę, inwestor pozbywa się problemu związanego z ich wykonaniem. W miejscu najcięższych elementów konstrukcyjnych może być wymagane pogrubienie płyty, ale za to można dowolnie stawiać ściany działowe, ponieważ wytrzymałość mechaniczna płyty fundamentowej jest jednakowa na całej jej powierzchni.
Dobra izolacja
Tradycyjne fundamenty mają to do siebie, że w ich przypadku trudno jest zachować szczelność izolacji. Płyta fundamentowa nie wymaga wykonywania dodatkowych izolacji poziomych i pionowych, jest zatem łatwiejsza do uszczelnienia. Ocieplenie najlepiej jest umieścić pod płytą, która w efekcie znajdzie się wewnątrz powłoki termicznej budynku. Jeśli chodzi o izolację przeciwwilgociową, to odpowiednie materiały można ułożyć pod płytą, bezpośrednio na warstwie wyrównawczej lub na płycie fundamentowej. W przypadku prowadzenia budowy na terenie z wysokim poziomem wód gruntowych należy użyć betonu wodoszczelnego.
Inwestorzy zastanawiający się na wyborem rodzaju fundamentów z pewnością zadadzą sobie pytanie o koszty. Płyta fundamentowa jest nieco droższym rozwiązaniem od tradycyjnych fundamentów, ponieważ do jej budowy trzeba zużyć więcej betonu oraz stali zbrojeniowej. Jej koszt zwiększy się także w mniej typowych warunkach; na przykład w przypadku niestabilnych gruntów konieczne będzie wykonanie dodatkowych wzmocnień.
Komentarze