Gotowe wiązary a więźba tradycyjna - różnice
Przy budowie dachu można postawić na tradycyjną więźbę lub prefabrykowane wiązary. Każda z tych konstrukcji ma charakterystyczne cechy, które wpływają na ostatecznych wybór. Przedstawiamy różnice pomiędzy więźbą tradycyjną i wiązarami prefabrykowanymi.
Tradycyjna więźba dachowa - najwazniejsze informacje
Więźba dachowa to tradycyjna konstrukcja od wieków stosowana do budowy dachu. Wykonywana jest z surowego drewna, poddawanego impregnacji przeciwwilgociowej i biologicznej. Z docinanych elementów tworzy się konstrukcję nośną, którą następnie pokrywają materiały wykończeniowe.
Charakterystyczną cechą klasycznej więźby jest montaż na budowie. Wykonuje się ją po zakończeniu prac murarskich związanych z ułożeniem ścian. Konstrukcja opierana jest na wieńcach lub ścianach kolankowych. Wszystkie łączenia elementów drewnianych wykonują specjaliści. Drewno jest docinane w połączenia ciesielskie i zabezpieczane stalowymi łącznikami, śrubami lub uchwytami.
Gotowe wiązary - co to jest?
Nowszym technologicznie rozwiązaniem są wiązary prefabrykowane. To konstrukcje wykonywane w zakładach produkcyjnych na zamówienie. Mają kształt kratownic. Do produkcji wykorzystuje się specjalnie przygotowane belki drewniane. Wszystkie łączenia wzmacniają metalowe płytki kolczaste, które są wbijane do materiału. Wiązary mogą stanowić całą więźbę lub jedynie jej fragment. Następnie elementy są łączone na budowie.
Zobacz również: Ocieplenie dachu – jak wykonać? Materiały, cena
Różnice pomiędzy prefabrykowanymi więzarami i tradycyjną więźbą
Już na pierwszy rzut oka widać kilka różnic pomiędzy wiązarami i tradycyjną więźbą. Warto je poznać, ponieważ ułatwi to wybór połaci pod kątem przygotowanego projektu, warunków terenowych i analizy kosztów.
Czas przygotowania
Więźba tradycyjna jest przygotowywana przez cieśli na budowie nawet przez kilka tygodni. Z kolei wiązary są przywożone w stanie gotowym i na montaż wystarczy zarezerwować maksymalnie 3 dni. Jednak samo przygotowanie ich w fabryce zajmuje nawet 2 tygodnie, a nie zawsze producent ma wolne terminy. Trzeba to uwzględnić przy składaniu zamówienia.
Rodzaj materiału
Do produkcji tradycyjnej więźby wykorzystuje się elementy z drewna iglastego pozyskiwane z tartaku. Drewno przechowywane jest na budowie, przycinane i formowane na miejscu. Z kolei do wiązarów wykorzystuje się drewno specjalnie przygotowywane i szlifowane w fabrykach. Nie trzeba go składować, ponieważ na budowie trafia natychmiast na wieniec budynku.
Ilość potrzebnego materiału
Przy tradycyjnych więźbach potrzebne są elementy o dużych rozmiarach. Powstaje też sporo odpadu. Przy fabrycznych wiązarach używa się cieńszych listewek. Są one rozmieszczone w ściśle zaplanowany sposób i w odpowiednim układzie. Na więźbę z więzarów prefabrykowanych zużywa się zatem mniej materiału niż na podobną konstrukcję tradycyjną.
Sposób montażu
Montaż klasyczny przewiduje ułożenie elementów bezpośrednio na budynku. Potrzebne jest miejsce na składowanie drewna i nieco wolnej przestrzeni na prace ciesielskie. Z kolei gotowe wiązary trzeba dowieźć na budowę i zamontować za pomocą dźwigów. Wymaga to odpowiedniego dojazdu dostosowanego do masy aut ciężarowych.
Żywotność
Przy budowie tradycyjnej więźby dachowej nie zawsze wszystkie elementy są dokładnie połączone i zespolone. Z biegiem czasu drewno zmienia swoją strukturę i błędy mocniej się uwidaczniają. W przypadku prefabrykowanych więzarów wszystkie łączenia są wykonywane maszynowo i w jednakowy powtarzalny sposób. Nie dochodzi tu do wyraźnych błędów, a pomniejsze są wyłapywane jeszcze na etapie produkcji. Dlatego wiązary prefabrykowane mają dłuższą żywotność od klasycznej więźby.
Zastosowanie w konkretnych budynkach
Gotowe więzary to konstrukcje o prostej i regularnej budowie. Najlepiej sprawdzają się przy połaciach dachowych o mniej skomplikowanej strukturze. Z kolei klasyczny sposób przygotowania więźby umożliwia uformowanie jej w dowolny kształt. To jedyny sposób na odtworzenie dachów o charakterze zabytkowym. Także w przypadku połaci bardzo skomplikowanych i wielospadowych należy wybrać przygotowanie więźby na miejscu.
Dodatkowe podpory
Klasyczne więźby krokwiowo-jętkowe najczęściej wymagają dodatkowych podpór. Opiera się je na wewnętrznych ścianach nośnych lub specjalnie przygotowanych słupach. Choć można je montować na budynkach o rozpiętości w rzucie do 11 m, zazwyczaj już długie na 8 metrów są podpierane. Z kolei wiązary prefabrykowane są stosunkowo lekkie, a łączenia za pomocą blaszek kolczastych są trwałe. Dzięki temu bez problemu mogą być stosowane w budynkach o rozpiętości ponad 9 metrów bez podpór. To świetnie sprawdza się także w budownictwie przemysłowym i magazynowym.
Odporność przeciwwilgociowa i przeciwogniowa
Surowe drewno wykorzystywane do tworzenia tradycyjnej więźby wymaga impregnacji. Ma to chronić przed chłonięciem wilgoci i pasożytami. Na dodatek po pewnym czasie suchy materiał osiąga bardzo kiepską odporność przeciwogniową. Do prefabrykowanych więzarów także wykorzystywane jest drewno. Ten materiał jednak poddawany jest suszeniu przemysłowemu i precyzyjnemu szlifowaniu. Suszenie zabija wszelkie larwy i owady. Z kolei gładka powierzchnia nie chłonie wilgoci i znacznie utrudnia zapalność elementu.
Koszt więźby
W budownictwie mieszkaniowym przy niewielkich domach więźby dachowe wykonywane metodami ciesielskimi będą tańsze. Jednak wraz ze wzrostem powierzchni dachu, a przede wszystkim rozpiętości między podporami, zaczynają przeważać konstrukcje prefabrykowane. Na niższy koszt jednej z metod może wpłynąć też czas montażu, wolna przestrzeń magazynowa, dostępność do dźwigów i wiele innych warunków.
Przeczytaj: Deskowanie dachu – co to jest? Zastosowanie, zalety, wady
Komentarze
Ten artykuł nie został jeszcze skomentowany.