Jak zabudować wannę narożną? Obudowa z bloczków z betonu komórkowego

Zabudowa wanny narożnej – jakie są jej zalety?

Obudowa wanny narożnej przede wszystkim zasłania elementy instalacyjne oraz syfon. Zabudowana wanna stanowi również dekorację wnętrza. Może tworzyć spójną całość z resztą aranżacji lub wręcz przeciwnie – wyróżniać się na tle pozostałych sprzętów, mebli czy glazury. Najczęściej jednak wannę zabudowuje się takimi samymi płytkami ceramicznymi, które kładzie się na ścianie.

Kolejną zaletą obudowy jest łatwiejsze utrzymanie czystości w łazience. Dzięki temu, że przestrzeń pod wanną jest zasłonięta, to nie będzie się tam zbierać woda, kurz i inne zabrudzenia. Obudowa wanny z półkami może natomiast stanowić dodatkowe miejsce do przechowywania np. kosmetyków łazienkowych.

Obudowa do wanny narożnej – wybór materiałów

Istnieje kilka możliwości zabudowy wanny narożnej. Najprostszym rozwiązaniem będzie wybór gotowej obudowy, która wykonywana jest z akrylu lub z emaliowanej stali. Taką obudowę wyróżnia zwłaszcza łatwy montaż oraz opcja jej pomalowania odpowiednią farbą przeznaczoną do łazienek, a także możliwość pokrycia tynkiem cienkowarstwowym lub tynkiem mozaikowym.

Kolejne opcje zabudowy wanny narożnej składają się z dwóch części: z konstrukcji nośnej oraz z okładziny. 

Okładzina może być wykonana z:

 

• płytek ceramicznych,
• drewna,
• materiałów drewnopodobnych,
• kamienia naturalnego,
• marmuru.

Konstrukcję nośną wykonuje się natomiast z:

 

• płyt gipsowo-kartonowych,
• bloczków z betonu komórkowego,
• płyt styropianowych,
• płyt z polistyrenu ekstrudowanego.

W artykule skupimy się na wykonaniu zabudowy wanny narożnej z użyciem bloczków betonu komórkowego oraz z okładziną z płytek ceramicznych.

Zabudowa wanny narożnej z bloczków z betonu komórkowego

Konstrukcja bazowa z bloczków betonu komórkowego, inaczej obmurówka, jest mniej popularnym rozwiązaniem w kwestii zabudowy wanny (zwłaszcza w porównaniu z konstrukcją nośną obudowy z płyt gipsowo-kartonowych) ze względu na zakres prac, a także na wysokie koszty materiałów. Wykonanie murowanej konstrukcji najlepiej powierzyć specjalistom ze względu na dość skomplikowane wykonanie.

Do obudowy wanny stosuje się bloczki z betonu komórkowego o grubości 5-6 centymetrów. W przypadku wanny narożnej należy wykonać zaokrąglenie – powinno przypominać kształtem wielokąt o bokach liczących około 12 centymetrów. Bloczki z betonu komórkowego bez większych trudności można przeciąć oraz skrócić – ich standardowy wymiar to 24 centymetry × 59 centymetrów. Do cięcia używa się piły do drewna lub piły ręcznej do gazobetonu.
Uwaga: Na prostych odcinkach obudowy wanny można ustawiać również bloczki o pełnym wymiarze.

Do wykonania obmurówki wanny narożnej będziemy potrzebować: bloczków betonu komórkowego, zaprawy murarskiej (klejowa lub cienkowarstwowa), płynnej folii do izolacji przeciwwilgociowej, piły do cięcia drewna lub do cięcia gazobetonu, pilnika zdzieraka oraz podstawowych narzędzi murarskich.

Zabudowa wanny narożnej z bloczków z betonu komórkowego a otwór rewizyjny

Na etapie murowania bloczków w obudowie należy wykonać otwór rewizyjny. Zapewnia on dostęp do syfonu oraz elementów kanalizacyjnych bez konieczności kucia konstrukcji nośnej z bloczków i okładziny, a także bez demontażu samej wanny. Rewizja jest szczególnie ważna w przypadku awarii kanalizacji. Sam otwór rewizyjny powinien mieć minimum 20 centymetrów × 20 centymetrów i zostać tak zaplanowany, aby zapewnić wygodne podejście z narzędziami do syfonu i elementów instalacji.

Otwór rewizyjny można zamaskować za pomocą specjalnych drzwiczek lub płytki mocowanej na magnesy. Sposób osadzania drzwiczek może zależeć od ich modelu, najczęściej jednak ramkę drzwiczek wkleja się w boki otworu. W przypadku maskownicy z glazury ramkę z magnesami osadza się w otworze, a na płytkę nakleja się blachę. Obie części połączą się ze sobą za pomocą magnesów.

Zabudowa wanny narożnej z bloczków z betonu komórkowego – instrukcja krok po kroku

Pierwszym krokiem w zabudowywaniu wanny narożnej będzie wyznaczenie zarysu wanny – punktów, wzdłuż których będzie biegła zabudowa wanny. Potrzebna będzie do tego poziomnica. Linię brzegu wanny przenosi się na podłogę. Na łuku poziomicę należy przykładać co kilka centymetrów, trzymając pion pod względem przekroju wanny oraz długości jej krawędzi. Łącząc punkty rozłożone o kilka centymetrów, powinien powstać wielokąt. Co ważne, decydując się na najpopularniejszy wariant okładziny, czyli pokrycie obmurówki za pomocą płytek ceramicznych, zarys wielokąta należy przesunąć o średnio centymetr (o średnią grubość płytki wraz z klejem). Alternatywną opcją dla zaznaczenia linii i punktów będzie tak zwane wymurowanie pod poziomnicę pierwszej warstwy bloczków betonu komórkowego.

Decydując się na obmurowanie wanny narożnej, powinniśmy zdawać sobie sprawę z tego, że ustawienie bloczków w pionie jest przede wszystkim mało stabilne. Bloczki z betonu komórkowego najlepiej układać w poziomie wraz z murarskim wiązaniem spoin. Przycina się je wówczas poprzecznie i łączy ze sobą naprzemiennie, odwracając o 180 stopni. Dzięki utworzeniu cienkiej spoiny pionowej oraz naprzemiennemu łączeniu elementów powstanie równe złącze kątowe.

Wzdłuż wyznaczonych linii muruje się ścianki obudowy. Od wewnątrz należy pokryć ściankę folią w płynie w celu wykonania izolacji przeciwwilgociowej, natomiast od zewnątrz – ściankę wyrównuje się pilnikiem. 

Pamiętajmy o tym, że ponieważ ścianki wanny narożnej są nachylone, to szerokość obudowy powinna zwężać się w miarę zbliżania się bloczków do brzegu wanny. W praktyce wymaga to ukosowania grubości najczęściej ostatniego rzędu bloczków z betonu komórkowego, natomiast od ścianki wanny należy pozostawić około pół centymetra do jednego centymetra luzu. Zaleca się, aby układać dwie warstwy z bloczków. Natomiast zarys zaokrągleniu nadaje się po stwardnieniu zaprawy, używając np. zdzieraka do gazobetonu.

Kolejnym elementem w zabudowywaniu wanny jest jej uszczelnienie w miejscu styku krawędzi wanny oraz ściany. Uszczelnienie będzie zapobiegać ściekaniu wody pod wannę. Wykonuje się je silikonem sanitarnym, który można dodatkowo osłonić samoprzylepną listwą brzegową – wówczas łatwiej będzie utrzymać silikon w czystości. Przed nałożeniem silikonu ścianę oraz brzegi wanny zabezpiecza się taśmą malarską. Natomiast po naniesieniu jednolitej warstwy silikonu warto wyrównać ją np. za pomocą dedykowanej płytki wygładzającej.

Co ważne, wanna nie powinna się opierać na murowanej obudowie, dlatego tak jak wspomnieliśmy, należy pozostawić mniej więcej centymetr luzu pomiędzy bloczkami z betonu komórkowego a wanną. Urządzenie wstawia się do przygotowanej obmurówki, podłączając je do instalacji wodno-kanalizacyjnej za pomocą elastycznych wężyków. Warto zwrócić uwagę na to, jak umiejscowione jest połączenie syfonu z instalacją – syfon powinno dać się rozebrać poprzez otwór rewizyjny.

Zapoznaj się: Jak zabudować wannę owalną?

Zabudowa wanny narożnej – okładzina z płytek ceramicznych lub z mozaiki

Ponownie podkreślimy, że obmurowaną wannę najczęściej okłada się płytkami ceramicznymi. W przypadku wanny narożnej nadają się do tego jednak wyłącznie płytki o niewielkich wymiarach, które będzie można ułożyć na zaokrąglonej powierzchni wanny – przyjmuje się, że ich szerokość nie powinna przekraczać 12 centymetrów. Polecane są również drobne mozaiki na elastycznych siatkach. Przecinając płytki, ich krawędzie zawsze trzeba oszlifować.

Zanim przystąpi się do mocowania okładziny, to podłoże należy zagruntować. Jeżeli w podłożu występują ubytki – należy je również wypełnić. Natomiast przy układaniu mozaiki klej nanosi się w cienkich warstwach pacą o drobnych zębach. Warto zaopatrzyć się również w pacę styropianową. Delikatnie dociska się nią mozaikę powierzchniowo, natomiast na łukach należy przetoczyć pacę z większym naciskiem.

Zarówno w przypadku płytek ceramicznych, jak i mozaiki spoinowanie można wykonać za pomocą elastycznej fugi.