Zabudowa wanny narożnej z płyt gipsowo-kartonowych – jak wykonać?

Zabudowa wanny narożnej – dlaczego warto?

Właściwie dobrana i wykonana obudowa wanny narożnej przede wszystkim pełni funkcje estetyczne, nie tylko stanowiąc dekorację łazienki, ale również zasłaniając elementy instalacyjne oraz odpływ. Obudowa wanny może wyróżniać się na tle aranżacji wnętrza lub tworzyć spójną całość – np. jeżeli zabudujemy wannę takimi samymi płytkami ceramicznymi, jakie występują na ścianach.

Charakterystyczną cechą wanny narożnej jest jej kształt – dwa boki proste przylegają do ściany, a bok zewnętrzny najczęściej jest zaokrąglony. Na rynku dostępne są również wanny narożne asymetryczne. Jak sama nazwa wskazuje, wanna narożna dedykowana jest do narożników, dzięki czemu możemy zagospodarować zazwyczaj niewykorzystane miejsca. Wannę narożną jest jednak trudniej zabudować niż klasyczną wannę prostokątną ze względu na zaokrąglony bok.

Zabudowując wannę narożną, ułatwimy również utrzymanie czystości ze względu na to, że przestrzeń pod wanną zostanie zasłonięta. Tym samym nie dostanie się tam np. woda, kurz czy włosy. Na rynku dostępne są obudowy z półkami, dzięki czemu możemy zyskać dodatkowe miejsce do przechowywania. Możliwy jest zakup gotowej obudowy (dopasowuje się ją do kształtu oraz wymiarów wanny) lub jej samodzielne wykonanie (obudowa składa się z konstrukcji nośnej oraz z okładziny).

Obudowa wanny narożnej – z jakiego materiału?

Tak jak wspomnieliśmy wyżej, inwestor może zdecydować się na gotową obudowę wanny, która wykonywana jest z akrylu lub z emaliowanej stali. Istnieje możliwość pomalowania takiej obudowy za pomocą farb przeznaczonych do użytku w łazienkach, a także pokrycie tynkiem mozaikowym lub tynkiem cienkowarstwowym.

Zewnętrza obudowa wanny, czyli okładzina, może być wykonana między innymi z takich materiałów jak:

 

• płytki ceramiczne – są trwałe, odporne na uszkodzenia mechaniczne i działanie wilgoci, nie wymagają zabiegów konserwacyjnych;
• drewno i materiały drewnopodobne – obudowę drewnianą należy konserwować i zabezpieczać preparatem, najlepiej wybierać drewno egzotyczne lub drewno bukowe;
• kamień naturalny – do wykonywania obudowy najczęściej wybierany jest twardy granit;
• marmur – to materiał miękki i nasiąkliwy, dlatego też obudowę należy regularnie pielęgnować i impregnować, a do jej czyszczenia stosować delikatne środki.

Natomiast konstrukcję nośną wykonuje się z:

 

• płyt gipsowo-kartonowych o podwyższonej odporności na wilgoć;
• cienkich bloczków betonu komórkowego o grubości od 6 do 8 centymetrów;
• płyt styropianowych;
• płyt z polistyrenu ekstrudowanego.

W tym artykule skupiamy się na zabudowie wanny narożnej z użyciem płyt gipsowo-kartonowych. 

Zabudowa wanny a otwór rewizyjny

Chcąc zabudować wannę, niezależnie od jej kształtu i rozmiarów, warto zaplanować wykonanie otworu rewizyjnego w obudowie. Pozwala on na dostęp do syfonu oraz innych elementów kanalizacyjnych bez konieczności demontażu obudowy, skucia płytek czy nawet demontażu wanny. Jest to szczególnie ważne w przypadku awarii kanalizacji. Otwór rewizyjny ułatwia również kontrolę przestrzeni podwannowej.

Przyjmuje się, że otwór rewizyjny nie powinien mieć mniejszych wymiarów niż 20 centymetrów × 20 centymetrów. Jego umiejscowienie ma zapewniać nam wygodne podejście do elementów instalacji wodno-kanalizacyjnej również z narzędziami.

W przypadku zabudowy wanny płytami gipsowo-kartonowymi lub bloczkami betonowymi otwór najczęściej powstaje podczas montażu obudowy i może być zamaskowany za pomocą drzwiczek. Możliwe jest również jego wycięcie w płytkach ceramicznych stanowiących zewnętrzną warstwę obudowy – otwór maskowany jest wówczas płytką mocowaną na magnesy.

Sam sposób osadzenia drzwiczek rewizyjnych zależy od ich konkretnego modelu. Najczęściej ramkę należy wkleić w boki otworu oraz zlicować z powierzchnią zewnętrzną obudowy. Jeżeli maskownica będzie wykonana z glazury, to ramkę z magnesami należy osadzić w otworze, natomiast płytkę nakleja się na blachę, która połączy się z magnesami. Najczęściej fugi pozostawia się bez ich wypełnienia. Alternatywnym rozwiązaniem jest łatwa do usunięcia masa akrylowa lub silikonowa.

Sprawdź: Jak zabudować wannę owalną?

Jak wykonać obudowę wanny narożnej z płyt gipsowo-kartonowych?

W przypadku obudowy wanny narożnej z płyt gipsowo-kartonowych należy na początku stworzyć konstrukcję nośną z profili, do której montuje się płyty g-k. Będziemy potrzebować między innymi: łączników i wkrętów (montaż profili i przykręcanie płyt), masę szpachlową do użytku w środowisku wodnym, silikon sanitarny, taśmę akustyczną. Z uwagi na to, że bok wanny narożnej zbudowany jest w kształcie kąta prostego, który połączony jest łukiem, to konieczne jest zamontowanie profili do ścian łukowatych. 

Do obudowania wanny wykorzystuje się płyty uodpornione na wilgoć (w zielonym kolorze). Można je dodatkowo zabezpieczyć przed działaniem wilgoci po stronie wewnętrznej – płyty pokrywa się preparatem gruntującym lub folią w płynie. Alternatywę dla płyt gipsowo-kartonowych stanowią płyty gipsowo-włóknowe, które są bardziej odporne na zawilgocenia.

Pierwszym krokiem w montażu obudowy z płyt gipsowo-kartonowych będzie ustawienie oraz podłączenie wanny narożnej. W zależności od modelu wanny narożnej do instalacji wodno-kanalizacyjnej podłącza się tylko syfon odpływowy lub również i przyłącza do baterii nawannowej. Warto zwrócić uwagę na umiejscowienie połączenia syfonu z instalacją – ważne jest, aby syfon dało się rozebrać poprzez otwór rewizyjny. Podłączenia wykonuje się za pomocą elastycznych wężyków. Następnie wyznacza się miejsca do zamocowania profili. Linię rysuje się wzdłuż brzegów wanny, ważne jednak, aby naszkicować ją cofniętą o około 2 centymetry w głąb wanny.

Drugi krok to stworzenie i zamontowanie stelaża z profili. W pierwszej kolejności profile UW docinamy do właściwej długości, następnie oklejamy je taśmą akustyczną i przykręcamy do podłogi. Docięte profile pionowe CW mocujemy natomiast do ściany oraz wzdłuż linii zabudowy (co około 40 centymetrów). Następnie profile łączymy ze sobą, stosując ramy ze specjalnych listewek, które dopasowuje się na wysokości wolnych wierzchołków wanny oraz przykręca do ścian. Alternatywę dla ram stanowią metalowe słupki, które wstawia się między profile. Co szczególnie ważne, na etapie montażu stelażu z profili powinniśmy już pozostawić miejsce na rewizję. 

Uwaga: Ustalając wysokość stelaża, należy początkowo ustalić kompletną wysokość zamontowanej wanny, ale również i szerokość jej rantu. Standardowo szerokość rantu wynosi 3 centymetry – stelaż powinien więc być na tyle niższy, aby zmieściła się pod nim warstwa okładziny. Natomiast grubość stelaża z dwiema warstwami płyt gipsowo-kartonowych wynosi około 6 centymetrów. Ta wartość powinna zostać powiększona o średnio od 0,5 do 1 centymetra – wymagany jest luz pomiędzy pionem opuszczonym z krawędzi a ścianką zewnętrzną niecki wanny.

W kroku trzecim przechodzimy do montażu płyt gipsowo-kartonowych. Należy je najpierw przyciąć i odpowiednio wygiąć, aby dopasować do boku wanny. Same płyty przykręca się do stelaża za pomocą wkrętów. Aby konstrukcja lepiej wygłuszała wannę, to powinno się montować dwie warstwy płyt gipsowo-kartonowych. Miejsca łączenia obu warstw płyt należy natomiast zagruntować oraz zaszpachlować masą dedykowaną do łazienek.

Krok czwarty w zabudowie wanny narożnej to uszczelnianie szczelin pomiędzy brzegiem wanny a ścianą. Należy zastosować silikon sanitarny.

Krok piąty, czyli ostatni, to wykonanie okładziny. Tak jak wspomnieliśmy na początku artykułu, najczęściej obudowa wykonywana jest z płytek ceramicznych, a w przypadku wanien narożnych zalecane są płytki o niewielkich rozmiarach lub mozaika w formie paneli na elastycznej siatce. Przed ułożeniem płytek obudowę z płyt gipsowo-kartonowych należy zagruntować – zwiększy to przyczepność kleju do płytek – oraz wykonać izolację przeciwwodną za pomocą folii w płynie.