Gres szkliwiony czy polerowany – który wybrać?

Gres – charakterystyka

Gres to specjalna masa ceramiczna mieszaniny, w której skład wchodzi glina, kaolin, piasek kwarcowy, skaleń i szamot. Jest ona prasowana pod naciskiem ok. 800 kg/cm2, a następnie wypalana. W temperaturze 1200-1400 stopni Celsjusza powstaje materiał o szczególnych właściwościach chemicznych i mechanicznych. Jest twardy, jednolity, o skrajnie niskiej porowatości. Włoskie słowo „grès" oznacza, że masa ceramiczna stała się zewnętrznie „greificata”, czyli zeszklona. Stąd bierze się też niezwykła odporność gresu na zadrapania.

Bardzo drobno zmielone składniki topią się w procesie wypalania, uzyskując wyjątkowo niską nasiąkliwość – mniej niż 0,5% własnej masy (dla porównania nasiąkliwość betonu nie powinna być wyższa niż 5%). Dzięki temu gres jest mrozoodporny i może być zastosowany na zewnątrz. Odporność na wilgoć sprawia, że doskonale nadaje się również do kuchni i łazienki.

Gresy szkliwione czy polerowane – które wybrać?

Stojąc przed wyborem odpowiednich płytek, trzeba znaleźć równowagę między formą i funkcjonalnością. Estetyka jest ważna, ale równie ważna jest trwałość, łatwość pielęgnacji i antypoślizgowość. Kiedy szuka się bezpoślizgowej powierzchni do takich pomieszczeń jak łazienka albo kuchnia, gdzie płytki prawdopodobnie bardzo często będą miały kontakt z wodą, gres polerowany nie jest dobrym wyborem. Podobnie jak miejsca narażone na plamy i zabrudzenia. Polerowane płytki wykażą natomiast swoją elegancję w salonach i w gabinetach.

Gres polerowany – czym się charakteryzuje?

Gres jako materiał do wyrobu płytek zyskuje coraz większą popularność, ponieważ w porównaniu z innymi rodzajami kafelków ma wiele zalet. Jednak przed położeniem gresu w mieszkaniu albo na zewnątrz domu dobrze jest zapoznać się z jego podstawowymi właściwościami.

Szczególnie w kuchni i w innych pomieszczeniach narażonych na zanieczyszczenie płytki z gresu polerowanego wymagają wyjątkowego traktowania. Po pierwsze gres jest niezwykle twardy, co wynika z wysokiego udziału w nim piasku kwarcowego, a po drugie, jest łatwy w pielęgnacji – jeśli od początku odpowiednio się go traktuje.

Jeśli chodzi o sposób wytwarzania, to nie ma żadnych istotnych różnic między gresem szkliwionym i nieszkliwionym. Poza tym, że szkliwione płytki przechodzą dodatkową fazę wypalania, w której zostaje naniesiona na nie warstwa płynnego szkła. Ta właśnie warstwa nadaje szkliwionym płytkom szczególny, połyskliwy wygląd. Nieszkliwione płytki natomiast wyglądają naturalnie i robią wrażenie bardziej surowych.

Poprzez wprowadzenie do szkliwa różnych domieszek mineralnych może producent wytwarzać płytki szkliwione w dowolnych kolorach i wzorach. Zwykle mają one wykończenie matowe, półmatowe albo na wysoki połysk. Gres nieszkliwiony wygląda naturalniej, ponieważ został zabarwiony tylko przez mineralne wtrącenia, które pierwotnie znajdowały się w glinie.

W ostatnich latach daje się zauważyć rosnący trend w kierunku zakupu gresu polerowanego. W tym wypadku płytki są w kolejnym zabiegu technologicznym po wypalaniu polerowane aż do uzyskania powierzchni z połyskiem. Przy okazji tego zabiegu pory materiału, zamknięte podczas wypalania, zostają na nowo otwarte. Z tego względu konieczne jest zabezpieczenie powierzchni polerowanych płytek. Impregnacja polerowanych płytek gresowych poprawi ich właściwości; będą one miały większą odporność na zabrudzenia, łatwiejsze czyszczenie i mniejszą śliskość na skutek mniejszego wchłaniania wilgoci.

Ogólnie biorąc, gres polerowany jest nowoczesny i pełen elegancji. Istnieje duży wybór rozmiarów płytek, szeroka paleta barw. Z kolei do wad polerowanych płytek gresowych można zaliczyć: skłonność do zabrudzeń (zwłaszcza plamy z czerwonego wina i tłuszczu głęboko wnikają w odkryte pory płytki), śliskość powierzchni po kontakcie z wodą, łatwość zarysowania, konieczność impregnacji płytek.

Gres szkliwiony – najważniejsze cechy

Gres szkliwiony, któremu zamiast polerowania połysk nadaje warstwa szkliwa, ma zróżnicowaną jakość. Odporność płytek zależy tutaj bezpośrednio od twardości glazury. Zaliczane są do jednej z pięciu klas ścieralności. Pierwsza klasa jest najbardziej podatna na ścieranie, natomiast klasy IV i V wykazują największą odporność na uszkodzenie.

Do zalet płytek szkliwionych należą: duże zróżnicowanie kolorów i wzorów, odporność na wpływ płynów i tłuszczu, odporność na zarysowania, łatwe utrzymanie czystości. Za wadę można uznać kruchość powłoki szklistej. Upadek na płytkę jakiegoś ciężkiego przedmiotu może uszkodzić szkliwo.