Płytki podłogowe: jakie wybrać i jak samodzielnie je ułożyć?

Rodzaje płytek podłogowych

Płytki podłogowe wytwarza się zazwyczaj z mieszanki piasku i gliny oraz środków mineralnych i barwiących tlenków, która po uformowaniu jest wypalana i wykańczana. Wykończenie płytki może nadawać jej połysk (w przypadku płytek szkliwionych i polerowanych) lub mat (płytki nieszkliwione lub angobowane). Kiedy myślimy o płytkach, pierwszym skojarzeniem jest glazura i terakota. Glazura to płytki, które nie sprawdzą się na podłodze, ponieważ są kruche i mniej wytrzymałe od terakoty – dlatego stosuje się je przede wszystkim jako wykończenie ścian, a także obudowę wanny czy brodzika.

Popularnym materiałem do wykończenia podłogi jest natomiast terakota, czyli gliniane, szkliwione płytki o bardzo dużym stopniu wytrzymałości i odporności na obciążenia. Sposób wyrabiania terakoty powoduje, że płytki mają również niską nasiąkliwość, dzięki czemu nie chłoną plam i łatwo utrzymać je w czystości – co ma spore znaczenie zwłaszcza w kuchni, gdzie o plamy na podłodze nietrudno – nawet największym perfekcjonistom zdarza się czasem rozlać kawę czy kapnąć sosem pomidorowym. Trzeba jednak pamiętać, że terakota nie za bardzo nadaje się na zewnątrz, np. na balkon lub taras, ponieważ nie jest odporna na ujemne temperatury i pod ich wpływem będzie szybciej się niszczyć.

Płytki gresowe mogą także stanowić doskonałą imitację innych materiałów, jak np. drewno czy kamień – dzięki temu możemy niższym kosztem stworzyć efektowną aranżację np. w rustykalnym klimacie.

Lepsze parametry wytrzymałościowe od terakoty ma gres, czyli płytki wypalane z gliny i kwarcu lub kaolinu, sprasowane na sucho. Gres jest bardziej trwały i odporny na obciążenia i uszkodzenia mechaniczne niż terakota, może być zatem używany również na zewnątrz, np. jako materiał do wykończenia tarasu. Płytki gresowe mogą także stanowić doskonałą imitację innych materiałów, jak np. drewno czy kamień – dzięki temu możemy niższym kosztem stworzyć efektowną aranżację np. w rustykalnym klimacie. Wadą gresu jest jego większa nasiąkliwość, przez co jest bardziej podatny na zaplamienie i trudniej się go czyści.

Kolejny materiał na płytki podłogowe to klinkier, wykonywany z gliny z domieszką barwników. Jeżeli zdecydujemy się na szkliwione płytki klinkierowe, mamy większy wybór barw i wzorów. Jeżeli jednak zależy nam na bardziej stonowanej, minimalistycznej kolorystyce, możemy wybrać klinkier nieszkliwiony.

Płytki podłogowe można podzielić również na kalibrowane i rektyfikowane. Kalibracja to podział płytek na grupy o zbliżonych wymiarach. Oznacza to, że nie wszystkie płytki w danej partii są identyczne – mogą zachodzić niewielkie różnice w ich rozmiarach. Jeżeli zatem chcemy, by wszystkie płytki były dokładnie takie same, lepiej wybrać wersję rektyfikowaną. Rektyfikacja polega na przycięciu brzegów płytek (lub szlifowaniu), tak aby osiągnąć identyczny wymiar wszystkich elementów w paczce. Rozróżnienie płytek rektyfikowanych i kalibrowanych nie nastręcza trudności: rektyfikowane mają ostre brzegi, zaś kalibrowane są nieco zaokrąglone. Różnica leży także w cenie: płytki rektyfikowane są droższe.

Jak wybrać płytki podłogowe?

Niezależnie od rodzaju, płytki podłogowe różnych producentów mogą różnić się istotnymi właściwościami. Dlatego podczas zakupu warto sprawdzić takie parametry, jak:

• nasiąkliwość płytek (najlepiej jak najniższa),
• trwałość i stopień utwardzenia,
• odporność na uszkodzenia mechaniczne, uderzenia,
• odporność na obciążenia,
• poziom ścieralności,
• odporność na środki chemiczne.

Style wykończenia a wybór płytek podłogowych

Jakość i trwałość płytek jest bez wątpienia kluczowym, ale nie jedynym czynnikiem, który trzeba wziąć pod uwagę. Ważne jest także dostosowanie płytek do stylu całego wnętrza, w którym planujemy je ułożyć. Zanim zaczniemy przeglądać katalogi i strony internetowe producentów, dobrze jest najpierw przemyśleć i zaprojektować całościowy wystrój kuchni czy łazienki. Dzięki temu zaoszczędzimy sobie czasu – będziemy mogli bowiem posortować oferty w taki sposób, by obejrzeć tylko takie płytki, które będą wpisywały się w założony przez nas wystrój. Jeżeli na przykład cenimy sobie minimalizm i chcemy uzyskać efekt surowości, możemy wybrać płytki imitujące beton. Jest to znacznie tańsza opcja niż prawdziwe płyty z betonu architektonicznego, a przy tym płytki ceramiczne będą łatwiejsze w montażu i czyszczeniu. Wielbiciele luksusu mogą zafundować sobie np. płytki przypominające marmur, które doskonale będą współgrały z delikatnymi złoceniami, np. na klamkach, wieszakach czy uchwytach szafek łazienkowych. Jeżeli natomiast chcemy uzyskać przytulny, rustykalny wystrój, dobrym rozwiązaniem będą płytki imitujące drewno – takie rozwiązanie również znacznie obniży nam koszt wykonania. Oprócz płytek imitujących inne, naturalne materiały, mamy także do dyspozycji szeroki wachlarz wzorów i kolorów, które możemy łączyć w klasyczny lub bardziej ekstrawagancki sposób.

Jak przygotować podłoże pod ułożenie płytek podłogowych?

Pierwszym krokiem w układaniu płytek podłogowych jest przygotowanie podłoża – jeżeli ten etap wykonamy naprawdę rzetelnie, później będzie nam łatwiej przymocowywać płytki. Jeżeli przeprowadzamy remont i chcemy wymienić płytki na podłodze, zazwyczaj najpierw musimy skuć stare płytki. Następnie oczyszczamy posadzkę, usuwając z niej zarówno niewielkie resztki poprzednich płytek czy innych materiałów, a także kurz i wszelkie zabrudzenia. Powierzchnia, na której będziemy układać płytki, musi być również dokładnie wyrównana (w tym celu kładziemy masę szpachlową) i osuszona.

Jak układać płytki podłogowe?

Zanim przykleimy płytki do podłoża, warto najpierw ułożyć je bez kleju, zwłaszcza jeżeli zamierzamy stworzyć bardziej skomplikowany, nietuzinkowy wzór. Możemy zastosować jeden z kilku popularnych sposobów układania płytek lub połączyć np. 2 lub 3 metody:

• układ prosty – najbardziej powszechny. Płytki układa się po prostu obok siebie, a fugi układają się równolegle i prostopadle względem ścian oraz przecinają się pod kątem prostym.
• układ mijankowy – płytki ułożone są na tzw. mijankę, czyli każdy kolejny rząd jest nieco przesunięty wobec poprzedniego, np. o 1/3 lub ½ długości krawędzi płytki. Przypomina to układ cegieł w murze.
• układ mieszany – tę metodę można zastosować, jeżeli mamy płytki w dwóch (lub więcej) różnych rozmiarach. W ten sposób uzyskujemy podobny efekt przesunięcia, jak w układzie mijankowym.
• układ karo – płytki są układane ukośnie do ścian (kąt fug względem ściany wynosi ok. 45˚). Poza tym układ karo jest zbliżony do klasycznego, czyli prostego. Stosuje się go w przypadku kwadratowych płytek.
• układ modułowy – podobnie jak w układzie mieszanym, tu także wykorzystujemy płytki mające różne wymiary. Jak sama nazwa wskazuje, w układzie modułowym tworzymy powtarzające się moduły z płytek, stanowiące swego rodzaju wzór.
• jodełka – ten model kojarzy się bardziej z drewnianym parkietem niż z płytkami ceramicznymi. Jednak możemy go zastosować np. w przypadku, gdy używamy płytek prostokątnych, imitujących np. drewniane panele.

Po rozplanowaniu układu płytek na sucho możemy przystąpić do klejenia. Tu także można zastosować jedną z dwóch metod: nakładanie kleju tylko na podłoże lub na podłoże i na płytkę. Ważne jest, by klej był rozprowadzony równomiernie i by jego warstwa nie była zbyt gruba. Podczas klejenia płytek umieszczamy pomiędzy nimi krzyżyki, by zachować równą odległość na fugi. Przed wypełnianiem spoin fugami krzyżyki należy usunąć, zanim jeszcze klej na dobre wyschnie. Zaprawę do fug możemy zacząć rozprowadzać mniej więcej po upływie 24 godzin od przyklejenia płytek.