Jak samodzielnie odnowić parkiet?

Parkiet, zależności od grubości warstwy szlachetnego drewna, można nawet kilkukrotnie odnawiać. O ile parkiet wielowarstwowy ma warstwę o grubości od 2,5 do 6 mm, o tyle parkiet z litego drewna ma grubość nawet do 22 mm. W ramach prac renowacyjnych zdejmuje się ok. 0,5 mm warstwy użytkowej, dlatego też nawet parkiet czteromilimetrowy może być dwukrotnie szlifowany bez szkody dla podłogi.

Warto wiedzieć, że doświadczony majsterkowicz jest w stanie sam wykonać drobne naprawy i szlifowanie (cyklinowanie) podłogi. Lakierowanie, olejowanie albo woskowanie powierzchni przywróci powierzchni dawną świetność.

Jak przygotować się do cyklinowania podłogi?

Zanim zniszczona powłoka zostanie zeszlifowana, wszystkie meble muszą być wyniesione, a listwy przypodłogowe zdemontowane. Nie należy zapomnieć o zdjęciu zasłon i firan. Trzeba też sprawdzić, czy nie pozostały gdzieś wystające gwoździe albo wkręty, które muszą być usunięte.

Ubytki parkietu uzupełnia się specjalną masą szpachlową. Podłogę czyści się i na koniec dokładnie odkurza. 

Jak odnowić parkiet?

Do sprawnego usunięcia starej powłoki parkietu potrzebna jest specjalna maszyna zwana cykliniarką. Papier ścierny o różnej ziarnistości nakładany na walec maszyny umożliwia uzyskanie równej i gładkiej powierzchni.

Ogólne zasady pracy cykliniarką

• Bęben cykliniarki ustawiać na podłodze dopiero wtedy, kiedy osiągnie pełne obroty; w przeciwnym razie na parkiecie mogą powstać zagłębienia. Po zakończeniu przejścia, ostrożnie unosić maszynę.
• Zwracać uwagę na równomierne prowadzenie cykliniarki. Nie zatrzymywać się, dopóki bęben jest w ruchu.
• Nie zmieniać kierunku szlifowania, aby uniknąć powstawania zagłębień, których nie da się potem zlikwidować.
• Do narożników i miejsc trudno dostępnych stosuje się cykliniarkę krawędziową.
• Podczas cyklinowania parkietu powstaje duża ilość pyłu. Należy zwrócić uwagę na wietrzenie pomieszczenia i pracę w masce przeciwpyłowej.

Cyklinowanie zgrubne

Pierwsze szlifowanie parkietu służy do tego, aby usunąć pozostałości zabrudzeń, starego lakieru, wosku albo oleju. Do cyklinowania zgrubnego używa się papieru o ziarnistości 24 do 36. Szlifowanie powinno się prowadzić pod kątem 45 stopni względem kierunku włókien drewna.

Cyklinowanie pośrednie

Tym razem używa się papieru ściernego o ziarnistości 60, zmieniając jednocześnie o 90 stopni kierunek szlifowania. Na tym etapie trzeba zwracać uwagę na usunięcie śladów cyklinowania zgrubnego. W zależności od stanu parkietu może być potrzebne więcej niż jedno cyklinowanie pośrednie.

Cyklinowanie wykończeniowe

Ostatni zabieg szlifowania parkietu wykonuje się papierem o ziarnistości od 80 do 120. Dzięki temu zabiegowi powierzchnia staje się ponownie całkowicie gładka i gotowa do malowania.

 

 

Jak zabezpieczyć odnowiony parkiet?

Rodzaj wykończenia powierzchni parkietu zależy od indywidualnych upodobań.

Lakierowanie: Malowanie lakierem daje zwykle większą trwałość powłoki w porównaniu z innymi środkami. Najpierw wykonuje się gruntowanie, które zamyka pory drewna. Po gruntowaniu, kiedy powierzchnia całkowicie wyschnie, konieczne jest szlifowanie papierem 120, aby usunąć drobne włókna drewna. Na oczyszczoną powierzchnię podłogi nakłada się warstwę lakieru. Istnieją lakiery o różnym rodzaju rozpuszczalnika.

• Lakiery wodne – najbardziej przyjazne dla środowiska, a przy tym szybkoschnące. Można wybrać zarówno lakier matowy, jak i o wysokim połysku.
• Lakiery rozpuszczalnikowe – są odporne na wilgoć i środki chemiczne, ale za to bardziej toksyczne od wodnych.
• Lakiery chemoutwardzalne – bardzo trwałe i odporne na ścieranie. Podczas schnięcia emitują szkodliwe opary.
• Lakiery uretanowo-alkidowe – tworzą na powierzchni powłokę antypoślizgową. Podkreślają barwę drewna.

Olejowanie: Olejowanie podkreśla właściwości drewna. Powierzchnia drewna jest mniej odporna na uszkodzenia mechaniczne niż lakierowana. Parkiet jest jednak mniej śliski i w gorszym stopniu odbija światło. Nie można lakierować podłogi, która wcześniej była olejowana, ale olejowaną, po odpowiednim przygotowaniu, można polakierować.

• Oleje nietwardniejące – bazują na olejach naturalnych (lniany, słonecznikowy itp.). Nie zawierają żywic i rozpuszczalników. Olejowane powierzchnie drewniane powinny być na koniec woskowane.
• Oleje twardniejące – zawierają dodatek żywic. Są trwalsze, ale wymagają stosowania rozpuszczalników.

Zabezpieczenie parkietu olejowoskiem: Olejowoski mają zalety olejów i lakierów. Chronią drewno od wewnątrz jak oleje, a przy tym tworzą powłokę ochronną na powierzchni. Są odporne za zabrudzenia i ścieranie, łatwe w pielęgnacji.