Płyty stropowe – montaż, wady i zalety

Prefabrykowane płyty stropowe to technologia długo znana w polskim budownictwie, ale wciąż niezbyt powszechna. Z tego typu elementów wykonywano w budownictwie wielorodzinnym stropy już w początkach lat 70. XX wieku. Wielu inwestorom do tej pory betonowa płyta nie kojarzy się pozytywnie i często tylko z tego powodu rezygnują z jej zastosowania. A szkoda, bo obecnie oferowane gotowe systemy stropowe są szybkie i proste w montażu, a także charakteryzują się dobrymi parametrami technicznymi i użytkowymi. Oczywiście płyty stropowe (podobnie zresztą co inne rozwiązania) nie są też całkiem pozbawione wad. Więcej informacji na ten temat w poniższym materiale.

Płyty stropowe – rodzaje

Pośród dostępnych aktualnie płyt stropowych rozróżnić można:

• Płyty kanałowe – elementy duże i ciężkie. Oferowane są jako tzw. płyty SPK (strunobetonowe) i płyty S (żerańskie). Pierwsze z wymienionych mogą mieć rozpiętość nawet ponad 20 m. Wykonuje się je z betonu C40/50 i wysokiej klasy stali zbrojeniowej. Płyty SPK mają różne grubości i długości. Szerokość standardowo wynosi 1,20 m. Najczęściej występują w formie prostokątnej, ale przy indywidualnych zamówieniach możliwe jest również fabryczne przycięcie na kształt odpowiadający potrzebom. Natomiast płyty typu S charakteryzują się tym, że mają podłużne równoległe otwory, których rolą jest zmniejszenie ciężaru. Również mają zróżnicowaną grubość, długość oraz szerokość. W niektóre z nich wbudowuje się żebra rozdzielcze, dzięki którym możliwe jest obciążenie stropu (w miejscu żebra) nawet bardzo ciężką ścianą.
• Płyty typu Smart – elementy mniejsze i lżejsze od strunobetonowych płyt kanałowych, a w związku z tym zdecydowanie lepsze przy realizacji mniejszych inwestycji budowlanych (np. budowy domów jednorodzinnych). Płyty Smart mają 60 cm szerokości, co odpowiada rozstawowi belek w stropie gęstożebrowym. Ich długość nie przekracza 9 m, a grubość to 15 lub 20 cm. Ciężar 1 m2 stropu z płyt Smart to przeważnie mniej niż 300 kg.
• Płyty z betonu komórkowego – o długości od 1 do 8 m, szerokości od 25 do 75 cm i grubościach 15, 20, 24, 25 i 30 cm. Płyty te posiadają krawędzie wykończone na tzw. pióro i wpust, co ułatwia spasowanie poszczególnych elementów ze sobą. Cechą charakterystyczną stropu płytowego z betonu komórkowego jest dobra izolacyjność termiczna, która przydaje się zwłaszcza wtedy, gdy pozioma przegroda ma oddzielać pomieszczenie ogrzewane od nieogrzewanego.

Montaż płyt stropowych

Płyty stropowe zamawia się u wybranego producenta, który dostosowuje ich parametry do wymagań projektowych. Warto wiedzieć, że aktualnie na terenie Polski produkowane są one tylko przez nieliczne zakłady, a transport z daleka jest nieopłacalny. Większość producentów prefabrykowanych stropów zapewnia ich dostarczenie na miejsce budowy oraz oferuje możliwość skorzystania ze specjalistycznego sprzętu do montażu.

Ciężkie płyty stropowe (oprócz płyt Smart) montuje się przy użyciu dużego dźwigu, który unosi poszczególne elementy i ustawia je na właściwych miejscach. Robotnicy jedynie koordynują i nadzorują postęp prac. Do montażu płyt Smart wystarczy mały dźwig (HDS).

Jeszcze przed ułożeniem płyt, należy po obwodzie stropu przygotować deskowanie wieńca. Zazbrojone deskowanie zostanie następnie zalane betonem. Podobnie zresztą co szczeliny pomiędzy płytami. Szczeliny pomiędzy płytami typu S i płytami z betonu komórkowego zbroi się dodatkowo prętami o średnicy 8 mm. Zarówno zbrojenie, jak i betonowanie szczelin pomiędzy płytami ma zapobiec zjawisku klawiszowania ułożonych płyt. Klawiszujące elementy stropu szybko doprowadziłyby do pękania sufitu pod nim i posadzki nad nim. Ponadto płyty kanałowe S wymagają też połączeń z sobą (na metalowe elementy skręcane śrubami).

Minimalna głębokość oparcia płyt stropowych to 5 – 12 cm (w zależności od ich rodzaju). Przy zastosowaniu tej technologii nie wykonuje się już nadlewki (nadbetonu), co wpływa korzystnie na oszczędność czasu i materiału.

Zalety i wady stropów płytowych

Wykorzystanie prefabrykowanych płyt na strop ma sporo zalet, ale nie jest zupełnie pozbawione wad. Na korzyść tej technologii bezdyskusyjnie przemawia:

• szybki i wygodny montaż (strop płytowy można wykonać w zaledwie kilka godzin);
• możliwość realizacji budowy niezależnie od warunków atmosferycznych (także zimą);
• mała ilość szalunków (tylko na deskowanie wieńca i podciągów);
• niższe zużycie betonu (brak nadlewki);
• brak konieczności podpierania stropu stemplami;
• dowolność w usytuowaniu ścian działowych na stropie;
• łatwość wykończenia sufitu pod stropem;
• znaczna zdolność do akumulacji ciepła przez strop;
• dobre parametry akustyczne stropu.

Natomiast za wady płyt stropowych należy uznać:

• konieczność stosowania specjalistycznego (często ciężkiego) sprzętu do montażu;
• słaba dostępność prefabrykatów (produkcją płyt stropowych zajmuje się niewiele firm);
• wzrost kosztów poprzez konieczność transportu;
• podatność na klawiszowanie (niezależne uginanie się płyt powodujące rysy i pęknięcia, szczególnie na sufitach kondygnacji znajdującej się pod stropem).