Abisynka - dodatkowe źródło wody

Studnia abisyńska to wbijana lub wkręcana studnia wąskorurowa. Za jej pomocą wydobywa się niewielką ilość wody z głębokości 5-7 m. Głębokość studni z reguły nie przekracza 30 m. Wydajność abisynki zazwyczaj osiąga 20-50 litrów na minutę. Wykorzystuje się w tym celu wody zaskórne lub gruntowe, które nie należą do najczystszych. Mogą zawierać rozmaite zanieczyszczenia – np. nawozy sztuczne z okolicznych pól. Jednocześnie poziom wody w takiej studni jest uzależniony od warunków atmosferycznych – podnosi się podczas intensywnych opadów, zanika podczas suszy. Nie jest to więc źródło, które może zaopatrywać w wodę dom jednorodzinny. Świetnie natomiast sprawdza się jako ujęcie dodatkowe.

Budowa studni

Obecnie wykonanie jakiejkolwiek studni podlega rygorom Prawa geologicznego i górniczego. Dla inwestorów oznacza to przede wszystkim konieczność sporządzenia i poniesienia kosztów projektu prac geologicznych oraz dokumentacji hydrogeologicznej. Organem administracji zatwierdzającym projekty robót oraz dokumentacje hydrogeologiczne dotyczące ujęć wód podziemnych, których zasoby nie przekraczają 50 m³/h, jest starosta. Zatem inwestor podejmujący decyzję o budowie studni wbijanej, zanim rozpocznie prace, zobowiązany jest do uzyskania decyzji starosty zatwierdzającej projekt prac geologicznych. Również dokumentacja geologiczna jest zatwierdzana w formie decyzji przez starostę.

Abisynka to wbijana lub wkręcana studnia wąskorurowa. Za jej pomocą wydobywa się niewielką ilość wody z głębokości 5-7 m. Wydajność abisynki zazwyczaj osiąga 20-50 litrów na minutę.

Abisynkę można wykonać, wykorzystując w tym celu trójnóg z młotem, który opadając wbija rurę w grunt. Można też wkręcić ją za pomocą drąga lub pokrętła. Stąd też określą się ją jako studnię wbijaną bądź wkręcaną. Tego rodzaju instalacje wykonuje się tylko w gruntach piaszczystych, wbijanie studni w glinę może spowodować uszkodzenie rury. Studnia wbijana składa się z metalowych rur połączonych za pomocą muf. Na dole kończy się świdrem lub ostrzem, u góry natomiast znajduje się betonowy krąg z pompą z opuszczanym tłokiem (najczęściej z dźwignią ręczną). Nad świdrem umieszcza się filtr (w postaci na przykład rury obciągniętej metalową siatką). Ten element powinien znaleźć się na tyle głęboko w warstwie wodonośnej, aby nie zasysać powietrza nawet przy niskim stanie wody. Studnia abisyńska może także składać się z dodatkowej warstwy – rury osłonowej (do środka której wpuszcza się rurę właściwą). Ten sposób uchodzi za bezpieczniejszy i pozwala na czerpanie wody z niższych pokładów.

Studnia bez wody

W studni abisyńskiej pobieranie wody odbywa się za pomocą dźwigni ręcznej, która wprawia w ruch tłok i powoduje podniesienie słupa wody. Częste korzystanie z pompy ręcznej bywa uciążliwe, tego rodzaju studnię można jednak wyposażyć w samozasysającą pompę elektryczną o małej wydajności. Podczas korzystania z abisynki problemem może okazać się brak wody. Gdy jej poziom wody opadnie na głębokość poniżej 7-8 m, za pomocą abisynki nie uda się jej pobrać. W studni z rurą osłonową poziom wody można sprawdzić po wyciągnięciu rury ssącej. W przypadku gdy obniżenie lustra wody ma charakter trwały, jedynym wyjściem może okazać się umieszczenie poniżej poziomu wody pompy zatapialnej. W studni pozbawionej rury osłonowej takiej operacji nie uda się przeprowadzić.