Ekogroszek: kaloryczność, wydajność, zużycie w sezonie

Pojęcie „ekogroszek”, mające bardzo pozytywne skojarzenia, jest niczym innym jak kawałkami węgla o wyselekcjonowanej wielkości. Jego „ekologiczność” polega na niewielkiej zawartości i zanieczyszczeń przy jednoczesnej wysokiej kaloryczności.

 

Jakie jest zużycie ekogroszku w sezonie grzewczym?
Twitter
Jakie jest zużycie ekogroszku w sezonie grzewczym?

 

Wybrany do produkcji ekogroszku węgiel kamienny albo brunatny musi mieć niską zawartość siarki oraz substancji niepalnych (mała ilość popiołu po spaleniu). Ponieważ nowoczesne piece na ekogroszek są wyposażone w automatyczne podajniki, ziarnistość węgla nie może być dowolna. W trakcie procesu produkcyjnego ekogroszek jest przesiewany, płukany z miału i suszony. Dobrej jakości ekogroszek powinien posiadać następujące cechy:

  • wartość opałową rzędu 20 do 30 MJ/kg,
  • zawartość siarki do 1%,
  • zawartość popiołu do 12%,
  • wilgotność poniżej 10%,
  • wielkość ziaren od 5 mm do 25 mm.

W porównaniu ze spalaniem węgla słabej jakości w mało zaawansowanych technicznie piecach, spalanie ekogroszku związane jest ze znacznie niższą emisją związków siarki, tlenków węgla i pyłów do atmosfery. Wysoka kaloryczność węgla, z którego produkowany jest ekogroszek, gwarantuje małe zużycie paliwa.

Jaką kaloryczność ekogroszku wybrać? Na co uważać podczas wyboru?

W przypadku każdego opału najważniejszym parametrem, który określa jego wartość nie jest cena, ale właśnie kaloryczność. O wartości i przydatności jakiegoś rodzaju paliwa do ogrzewania domu decyduje ilość energii cieplnej, jaką można uzyskać spalając jednostkę paliwa. W przypadku ekogroszku, ze względów praktycznych, podaje się zwykle ilość energii w megadżulach przeliczoną na kilogram ekogroszku: MJ/kg.

Kaloryczność ekogroszku jest taka, jak węgla, który został użyty do jego produkcji. Im większa wartość kaloryczna ekogroszku, tym więcej korzyści dla użytkownika:

  • mniejsze zużycie paliwa do ogrzewania domu w sezonie,
  • rzadsze uzupełnianie paliwa w zbiorniku podajnika,
  • oszczędność przestrzeni na magazynowanie ekogroszku.

 

Kaloryczność ekogroszku jest taka, jak węgla, który został użyty do jego produkcji.
Kaloryczność ekogroszku jest taka, jak węgla, który został użyty do jego produkcji.

 

Kierowanie się przy zakupie ekogroszku ceną może skutkować wyczerpaniem się tanich ale mało kalorycznych zapasów paliwa w połowie sezonu. Dokupowanie paliwa w sezonie grzewczym wiąże się zwykle z dodatkowym wydatkiem, jako że ceny bywają wtedy wyższe.

Wydajność ekogroszku wiąże się z jego kalorycznością, dlatego warto zwracać uwagę na parametry podawane przez producenta. Użytkownika pieca na ekogroszek interesuje przede wszystkim ilość ciepła, jaka może być praktycznie wykorzystana. Ciepło spalania ekogroszku uwzględnia ciepło odzyskane z kondensacji pary wodnej i spalin. Jeśli ktoś nie ma kotła centralnego ogrzewania z odzyskiem ciepła, powinien wziąć do wyliczeń mniejszą wartość opałową, czyli ciepło wytworzone w komorze spalania.

Wartość opałowa, czyli kaloryczność ekogroszku, waha się w szerokich granicach:

  • 21-23 MJ/kg – najtańsza wersja,
  • 24-26 MJ/kg – paliwo średniej jakości,
  • 29-30 MJ/kg – ekogroszek klasy premium.

Manipulując parametrami ekogroszku można wprowadzić nieświadomego klienta w błąd. Analiza paliwa przewiduje na przykład:

  • wartość opałową w stanie roboczym – Qir,
  • wartość opałową w stanie analitycznym – Qai,
  • ciepło spalania – Qsa.

Jeżeli firma handlująca ekogroszkiem poda wartość analityczną, zamiast wartości w stanie roboczym, może powstać wrażenie, że ekogroszek z węgla brunatnego pochodzący z importu jest lepszy od wysokiej jakości węgla kamiennego. Rzeczywistą kaloryczność ekogroszku określa wartość opałowa w stanie roboczym.

 

W przypadku każdego opału najważniejszym parametrem, który określa jego wartość nie jest cena, ale właśnie kaloryczność.
W przypadku każdego opału najważniejszym parametrem, który określa jego wartość nie jest cena, ale właśnie kaloryczność.

 

Jakie jest zużycie ekogroszku w sezonie grzewczym?

Zużycie dowolnego paliwa do ogrzewania domu jednorodzinnego zależy w decydującym stopniu od izolacji termicznej budynku. Nowoczesne projekty domów zakładają ich energooszczędność polegającą na maksymalnym ograniczeniu strat ciepła, przy jednoczesnym zredukowaniu do minimum zapotrzebowania na energię. Przykładowo, wskaźnik EP (energii potrzebnej do ogrzewania domu i wody oraz do wentylacji), którego wartość wynosi obecnie 95 kWh/m2·rok, ma być od przyszłego roku zredukowany do 70 kWh/m2·rok. W budynkach pasywnych zapotrzebowanie na energię jest znacznie niższe.

Orientacyjne i szacunkowe zużycie ekogroszku na potrzeby domu można wyliczyć za pomocą dostępnych kalkulatorów. Dla przykładu szacuje się, że dom jednorodzinny o powierzchni 150 m2 wymaga od 3 do 5 ton ekogroszku w zależności od stopnia termoizolacji. Biorąc pod uwagę cenę tony ekogroszku rzędu 1500 zł, otrzymamy koszt 4500-7500 złotych.

Nie jest to najtańsze źródło energii, ale nie bierzemy wszak pod uwagę opalania pieca tanim miałem węglowym. Pod względem kosztów eksploatacji tańsza będzie tylko gruntowa pompa ciepła. Kocioł na pellet jest zbliżony kosztami do pieca na ekogroszek.

Ekogroszek – paliwo ekonomiczne

Aby ogrzewanie ekogroszkiem było ekonomiczne, trzeba zadbać o spełnienie kilku warunków:

  • Dopasowanie kotła do potrzeb grzewczych budynku – zbyt duża moc pieca będzie generować zbędne koszty.
  • Właściwa regulacja kotła na ekogroszek.
  • Zakup ekogroszku o optymalnych parametrach – tani opał o niskiej kaloryczności i dużej wilgotności będzie oszczędnością pozorną.

Komentarze

Ten artykuł nie został jeszcze skomentowany.