Uszczelnianie komina (obróbka) – krok po kroku
Żadne pokrycie nie zapewni pełnej szczelności dachu jeżeli zaniedbana zostanie przestrzeń wokół komina. Uszczelnienie (obróbka) w tym miejscu najczęściej wykonywana jest z blachy (metodą twardą). Choć aktualna dostępność różnorodnych technologii pozwala uszczelniać kominy także metodą miękką (za pomocą specjalnych taśm aluminiowych lub ołowianych). Jednak zastosowanie tradycyjnej blachy wciąż jest bardziej powszechne i to właśnie ten sposób uszczelnienia omówimy w poniższym materiale.
Ponieważ komin jest elementem przechodzącym przez wszystkie warstwy dachu, powoduje przerwanie ciągłości poszczególnych warstw pokrycia. To z kolei stanowi idealną drogę do wnikania wody w głąb konstrukcji, czego efektem jest jej stopniowa degradacja. W celu uniknięcia tego niepożądanego zjawiska należy wykonać fachową obróbkę wokół komina. A niestety nie jest to zadaniem łatwym i wymaga od dekarza zarówno profesjonalnej wiedzy, jak i precyzji oraz solidności. Nawet minimalna nieszczelność pozostawiona na tym etapie prac skutkować będzie bowiem problemami z użytkowaniem dachu. Obróbka z blachy płaskiej (powlekanej, miedzianej lub tytanowo-cynkowej) pozwala eliminować nieszczelności (przy zachowaniu właściwej estetyki połaci) i jest uszczelnieniem najtrwalszym. Ponadto blacha świetnie nadaje się do tego celu niezależnie od zastosowanego rodzaju pokrycia (dachówka ceramiczna, dachówka cementowa, blachodachówki, gonty itd.).
Krok 1 obróbki blacharskiej – zabezpieczenie komina membraną wstępnego krycia
Na prawidłowość przeprowadzenia obróbki blacharskiej wokół komina duży wpływ ma odpowiednie wywinięcie ponad połacią warstwy wstępnego krycia dachu (papy bądź membrany dachowej). Materiał należy naciągnać na komin i przymocować do jego powierzchni specjalną (odporną na działanie wysokich temperatur) taśmą. Czynność tą zawsze rozpoczynamy od przodu komina, następnie opasujemy membraną jego boki i na końcu tył.
Na samo mocowanie obróbki jest kilka sposobów, ale dekarze najczęściej wciskają blachę w uprzednio przygotowane nacięcie po obwodzie komina (wykonane na głębokość około 2 cm i pod odpowiednim kątem). Precyzyjne wyznaczenie linii cięcia i staranne wpasowanie krawędzi opierzenia w wykonany rowek jest gwarancją szczelności.
Krok 2 obróbki blacharskiej wokół komina – przygotowanie czterech fragmentów opierzenia
Opierzenie (uszczelnienie) kominowe to cztery zasadnicze elementy blachy – przedni, dwa boczne i tylny. W zależności od wysokości komina, elementy te mogą składać się z jednego lub dwóch pasów materiału. Blachę należy dociąć na wymagane wymiary i ukształtować w niej (za pomocą ręcznych szczypiec) zagięcia umożliwiające późniejsze połączenia na felc.
Obróbka blaszana w częściach poziomych (spoczywających na pokryciu) powinna mieć 10 cm szerokości od strony okapu i 20 cm szerokości od strony kalenicy (w miejscu najbardziej narażonym na przeciekanie). W częściach pionowych (dolegających do komina) blacha powinna wystawać przynajmniej 15 cm ponad pokrycie.
Krok 3 – montaż obróbki wokół komina
Do mocowania obróbek blacharskich służą wkręty farmerskie (z gumową uszczelką). Blachę mocuje się do komina i do pokrycia oraz wykonuje jej połączenia wzajemne. Połączenia blacha-blacha to tzw. rąbek stojący. Elementy opierzenia muszą być dobrze spasowane ze sobą oraz z płaszczyznami, z którymi mają tworzyć szczelność (z pokryciem i kominem). Kolejność montażu blaszanych elementów jest następująca: dół komina, boki i tył.
W częściach pionowych montaż ułatwia wykonane nacięcie. Jeżeli obróbka składa się z dwóch pasów, drugi zawsze umieszcza się pod pierwszym. Natomiast uszczelnienie w części poziomej (licowanej z pokryciem) można zarówno schować pod materiał pokryciowy, jak i wypuścić na niego.
Połączenia wzajemne wykonuje się poprzez prostopadłe zagięcia poszczególnych brzegów (tworzenie rąbka stojącego). Większe elementy wymagają dodatkowych wzmocnień w postaci nitów. To bardzo stara, sprawdzona i zapewniająca szczelność technika zespalania pasów blachy na dachach.
Krok 4 – uszczelnianie opierzenia
Po ułożeniu i zamontowaniu opierzenia na dachu, należy wykonać jego uszczelnienie. Do powyższego celu odpowiednie są jedynie specjalne silikony dekarskie. Stosowanie innych uszczelniaczy (np. mało odpornych na działanie wysokiej temperatury) jest poważnym błędem, który bardzo szybko prowadzi do powstania nieszczelności wokół komina. Uszczelnienie silikonowe konieczne jest we wszystkich miejscach możliwego podciągania wody pomiędzy blachę.
Szczególnej staranności w obrabianiu wymaga tył komina (zwłaszcza przy jego znacznym oddaleniu od kalenicy poziomej). Jest to bowiem miejsce najbardziej narażone na gromadzenie się wody opadowej oraz zaleganie śniegu i nieczystości (np. w postaci opadających liści). W tym miejscu często trzeba wykonać obróbkę wyższą niż stosowana standardowo (na 30 – 40 cm) lub ukształtować z blachy tzw. siodło (kozubek).
Komentarze