Kuchnia dwurzędowa – jakie są jej zalety i wady? Porady aranżacyjne
Kuchnia dwurzędowa (inaczej równoległa lub dwuliniowa) obejmuje rozmieszczenie zabudowy kuchennej w dwóch liniach – równolegle do siebie. Jak zaaranżować kuchnię dwurzędową? Jakie są zalety i wady tego układu kuchennego? Przeczytajcie.
Kuchnia dwurzędowa – jakie są jej zalety i wady?
Kuchnia dwurzędowa to jeden z najpopularniejszych układów kuchennych. Dlaczego? Kuchnię dwurzędową można zaprojektować w kuchniach otwartych (np. na salon, jadalnię, przedpokój) oraz w kuchniach zamkniętych. Układ sprawdzi się zarówno w kuchniach o małym metrażu (wyłączając kuchnie wąskie – tutaj zaleca się układ jednorzędowy), jak i w dużych pomieszczeniach kuchennych. Wybierany jest do mieszkań, apartamentów oraz domów wolnostojących.
Kuchnię dwurzędową z łatwością da się zaplanować zgodnie z zasadami kuchennej ergonomii – można w niej wydzielić pięć stref roboczych oraz wprowadzić trójkąt roboczy (wierzchołki trójkąta tworzą: lodówka, kuchenka, zlewozmywak) usprawniający przygotowywanie posiłków oraz ułatwiający użytkowanie kuchni. W kuchni równoległej można umieścić również najpopularniejszy współcześnie element kuchennego wyposażenia – wyspę kuchenną.
Kolejną zaletą kuchni dwuliniowej jest wygoda w użytkowaniu. Przy właściwym doborze i rozmieszczeniu zabudowy z łatwością możemy stworzyć wystarczającą przestrzeń do przechowywania żywności, kuchennych gadżetów itp. oraz dużą przestrzeń roboczą w obrębie blatów. W porównaniu z innymi układami kuchennymi (układ w kształcie litery „L”, układ w kształcie litery „G”) w przypadku układu dwurzędowego nie będziemy musieli zagospodarowywać narożników – wybór szafek z dedykowanymi systemami narożnymi wiąże się z dodatkowym nakładem finansowym.
Wady układu dwurzędowego powiązane są przede wszystkim z metrażem pomieszczenia. Nagromadzenie mebli dolnego i górnego indeksu oraz sprzętów elektronicznych w małej kuchni dwurzędowej może optycznie pomniejszyć wnętrze. Natomiast w rozległych kuchniach zastosowanie zbyt dużych odległości pomiędzy dwoma ciągami może utrudniać prace kuchenne. Za optymalną odległość pomiędzy dwoma rzędami szafek uchodzi 120 centymetrów. Zaprojektowanie układu dwurzędowego w zbyt wąskiej kuchni może skutkować utrudnionym otwieraniem szafek i wysuwaniem szuflad. Niemożliwe może być również wyminięcie się dwóch osób.
Jak zaaranżować kuchnię dwurzędową?
Tak jak wspomnieliśmy wyżej, projektując kuchnię dwurzędową, przede wszystkim należy zachować odległość minimum 120 centymetrów pomiędzy dwoma ciągami szafek. Niezachowanie odległości może skutkować brakiem możliwości obustronnego otwarcia szafek kuchennych, brakiem możliwości wysunięcia szuflad, problemami z wymijaniem się użytkowników. W kuchni dwurzędowej stosuje się:
- zabudowę z szafek dolnego i górnego indeksu,
- zabudowę wyłącznie z szafek dolnych,
- jeden rząd szafek dolnego i górnego indeksu oraz drugi rząd szafek wyłącznie dolnego indeksu.
Układ równoległy daje wiele możliwości aranżacyjnych. W jednej linii możemy na przykład ustawić: lodówkę, szafki dolne z blatem roboczym, szafki wiszące, zlewozmywak. W drugim ciągu roboczym wówczas umieszczamy kuchenkę (płytę grzewczą), piekarnik, wyspę kuchenną, stół.
W układzie dwurzędowym można stworzyć przestrzeń strefową. Co to oznacza? Jeden ciąg roboczy może służyć do przechowywania – ustawiamy w nim więc: szafki, lodówkę, zamrażarkę. Natomiast druga linia zabudowy będzie przeznaczona do gotowania – tworzą ją: kuchenka, piekarnik, zmywarka, zlewozmywak, kuchenka mikrofalowa itp.
Uwaga: Podczas ustawiania sprzętów w kuchni dwurzędowej pod uwagę należy wziąć również fakt, czy domownicy są prawo- lub leworęczni. Warto zastanowić się również nad tym, jak zazwyczaj poruszamy się po kuchni podczas przygotowywania posiłków oraz w jakiej kolejności sięgamy po produkty.
Stół w kuchni dwurzędowej
W wielu kuchniach dwurzędowych na planie kwadratu stół z krzesłami ustawiany jest na środku pomieszczenia. W przypadku węższych pomieszczeń na planie prostokątnym dobrym rozwiązaniem jest wybór rozkładanego blatu. Wówczas nie tylko może on służyć jako miejsce do spożywania posiłków, ale również może stanowić przedłużenie blatu roboczego. W wielu kuchniach klasyczny stół z krzesłami zostaje zastąpiony wyższym modelem wyspy kuchennej, do której dokupuje się krzesła barowe – aby wyspa kuchenna dobrze odgrywała rolę stołu, powinna mieć 100-110 centymetrów wysokości. W kuchniach otwartych na salon wyspa kuchenna naturalnie oddziela strefę kuchenną od strefy dziennej.
Uwaga: Wyspa kuchenna w kuchni dwurzędowej może również tworzyć osobny ciąg roboczy.
Blaty robocze w kuchni dwuliniowej
Kolejną ważną kwestią w aranżacji kuchni jest rozmieszczenie blatów roboczych. Optymalna, łączna długość blatów roboczych to około 120 centymetrów. Przy czym blat główny powinien mieć od 60 do 80 centymetrów, a blaty pomocnicze – od 30 do 40 centymetrów. Warto wspomnieć o tym, że blaty pomocnicze rozmieszcza się w okolicy lodówki i zlewozmywaka. Jako blat roboczy może funkcjonować w kuchni również i wyspa. Aby kuchnia była jak najbardziej ergonomiczna, zaleca się dopasowanie wysokości blatów roboczych do wzrostu domowników. W łatwy i szybki sposób możemy obliczyć optymalną wysokość blatu – wystarczy, że zmierzymy odległość pomiędzy zgiętym łokciem a podłogą, a od otrzymanego wyniku odejmiemy 15 centymetrów. Standardowa wysokość blatów roboczych wynosi około 85 centymetrów.
Kolorystyka i oświetlenie kuchni dwurzędowej
Ogólna zasada aranżacji wnętrz mówi, że w pomieszczeniach o małym metrażu warto zastosować jasną, neutralną kolorystykę, na przykład: odcienie bieli, beże, kremy, szarości, pastele. W małych kuchniach poleca się wybór mebli o frontach lakierowanych lub przeszklonych, które będą odbijać światło – wówczas optycznie powiększymy dostępną przestrzeń. W dużych kuchniach kolorystyka mebli, ścian i podłóg jest dowolna – możemy postawić między innymi na ciemniejsze barwy bez obaw, że zaburzą proporcje pomieszczenia. Pamiętajmy o tym, że decydując się na barwy neutralne, kolor możemy wprowadzić do wnętrza za pomocą dodatków. W przypadku kuchni otwartej na salon strefa kuchenna najczęściej aranżowana jest tak, aby była spójna ze strefami salonu.
W kwestii oświetlenia – warto postawić na oświetlenie sufitowe oraz na oświetlenie punktowe. Współcześnie odchodzi się od jednego, głównego źródła światła, czyli najczęściej wiszącej lampy lub żyrandola usytuowanego na środku pomieszczenia. Popularnością cieszą się na przykład sufity podwieszane z oświetleniem, listwy LED, które można zamontować na frontach mebli kuchennych czy wbudowane w meble lampki halogenowe.
Przeczytaj również: Kuchnia w literę U – jak zaprojektować? Aranżacje, wady i zalety
Komentarze
Ten artykuł nie został jeszcze skomentowany.