Odwodnienie ogrodu

Z podtapianiem zmagają się przede wszystkim właściciele ogrodów z nieprzepuszczalnymi gruntami lub nawierzchnią uniemożliwiającą wsiąkanie wody. Najprostszą metodą na pozbycie się kłopotu jest uformowanie terenu w taki sposób, aby w efekcie woda spływała w przeznaczone do tego miejsca. Ten sposób jest możliwy

do wykonania i może okazać się wystarczający na działkach, które posiadają naturalny spadek terenu z okresowymi zastoiskami. Jeśli jednak najprostsza metoda nie wystarczy, to będzie trzeba zastanowić nad wyborem jednego ze sposobów drenażu.

Czas na drenaż

O odpowiednim odwodnieniu terenu najlepiej jest pomyśleć jeszcze zanim założymy ogród. Nie będzie trzeba wówczas przesadzać roślin czy niszczyć nawierzchni i łatwiej będzie skierować wodę w najbardziej pożądanym kierunku. W tym celu można wykorzystać ziemię z budowy lub inne elementy zaplanowane na działce – na przykład oczko wodne. Budowę odwodnienia najlepiej jest zlecić specjalistom, którzy swoją pracę rozpoczną od wykonania projektu, będącego warunkiem właściwego działania systemu i uwzględniającego między innymi lokalne warunki gruntowo-wodne.

Drenaż podziemny i powierzchniowy

Do odprowadzenia wody można zastosować drenaż podziemny. Wykonuje się go wówczas, gdy istnieje możliwość odprowadzenia wody do zbiornika, który może znajdować się także poza działką. Drenaż podziemny można ułożyć w pobliżu nawierzchni utwardzonych lub objąć nim większą część terenu. Jego układ składa się z sieci sączków rur drenarskich, umieszczonych w rowach wypełnionych żwirem i piaskiem. Sączki zbierają nadmiar wody z powierzchni, odprowadzają ją do rur, skąd woda odpływa do zbiornika.
Drenaż powierzchniowy tworzy się natomiast poprzez ułożenie odpowiedniej warstwy, w której kilkadziesiąt centymetrów gruntu zastępuje się żwirem lub keramzytem, a dno wykłada geowłókniną. Warstwa drenażowa powinna powstać wzdłuż utwardzonej nawierzchni, zgodnie z odpowiednim spadkiem. W efekcie woda będzie gromadzić się w warstwie drenażowej i następnie wsiąkać w grunt.

Odwodnienie punktowe i liniowe

Do zlikwidowania zastoisk wody na nawierzchniach utwardzonych stosuje się odwodnienie punktowe oraz liniowe. To pierwsze tworzą studzienki, wykonane z betonu lub tworzywa sztucznego. Z nawierzchni uformowanej ze spadkiem spływa do nich woda, która następnie jest odprowadzana do odbiornika. Odwodnienia liniowe są najprostsze do wykonania i co za tym idzie – najpopularniejsze. Ich system składa się z korytek przykrytych rusztami, ułożonych tak, aby wykorzystać spadek terenu. Najczęściej bywają umieszczane w poprzek podjazdu lub chodnika. Woda z korytek spływa do studzienek osadnikowych, a z nich – do odbiornika (np. kanalizacji deszczowej).
Nie każda nawierzchnia utwardzona wymaga odwodnienia. Jeśli jej powierzchnia umożliwia wsiąkanie wody w głąb gruntu, to nie ma potrzeby stosowania drenażu. Dzieje się tak na przykład w przypadku powierzchni z betonowymi płytami ażurowymi, plastikową kratką, a także gdy utwardzony materiał przeplata się trawiastymi przerwami.