Ziemny taras na gruncie

O tarasie na gruncie mówi się w dwóch przypadkach: gdy taras powstaje na płycie betonowej wylanej na ziemi oraz gdy taras budowany jest bezpośrednio na gruncie. Taras powstający na płycie betonowej jest droższym rozwiązaniem. Wymaga wykonania prac mokrych, przez co wydłuża się czas jego realizacji. Trudniejszy jest także do późniejszych modyfikacji; zmniejszania lub powiększania powierzchni. Inaczej sprawy się mają w przypadku tarasu ziemnego. Prace związane z jego wykonaniem mogą zostać zakończone w ciągu jednego dnia. W przypadku tarasu na płycie betonowej tych dni potrzeba znacznie więcej – około trzydzieści. Budowa tarasu ziemnego jest przy tym prostsza. Przypomina budowę chodnika. Jak by się jednak prosta nie wydawała, to najpierw trzeba ją dobrze zaplanować. Należy zastanowić, jaką taras ma mieć powierzchnię, kształt, a także wysokość. Najlepiej, gdy jego nawierzchnia znajdzie się na wysokości około 2-3 cm poniżej krawędzi wyjścia, które na taras prowadzi. Powinna być układana ze spadkiem 2%.

Prosta konstrukcja

Jednym z najistotniejszych elementów tarasu na gruncie jest podbudowa. To ona w dużej mierze decyduje o trwałości konstrukcji. Jej zadanie polega na przenoszeniu obciążeń z nawierzchni na grunt. Chroni też nawierzchnię przed działaniem niskich temperatur. Podbudowa powinna więc być równa i posiadać odpowiednie nachylenie. Jeśli podczas jej budowy zostaną popełnione błędy, efekty mogą okazać się nieprzyjemne; z czasem mogą nawet zapadać się fragmenty nawierzchni.

Budowę tarasu warto dobrze zaplanować. Należy zastanowić, jaką ma mieć powierzchnię, kształt, a także wysokość. Taras na gruncie powinien mieć spadek 2% w stronę ogrodu

Aby wykonać podbudowę, najpierw należy zdjąć humus. Żyzną ziemię można następnie wykorzystać w innych częściach ogrodu. Jeśli taras ma się znajdować nieco powyżej poziomu ogrodu, trzeba usypać odpowiednią warstwę piasku, żwiru lub pospółki. W tym celu wysypuje się dobrze zagęszczone warstwy o grubości co najmniej trzydziestu centymetrów. Natomiast jeśli taras nie ma znajdować się powyżej poziomu ogrodu, jako podbudowę wystarczy wysypać piętnastocentymetrową warstwę zagęszczonego piasku. Następnie zabezpiecza się krawędzie tarasu. Można w tym celu użyć krawężników, gazonów ogrodowych czy palisad. Przy wysokich tarasach konieczne mogą okazać się murki oporowe. Ostatnim etapem jest ułożenie nawierzchni. Taras ziemny można wykończyć kamiennym brukiem lub płytami, brukiem klinkierowym lub płytami betonowymi. Nawierzchnię poziomuje się, uderzając w kostki drewnianym młotkiem. Duże elementy stabilizuje się zaprawą cementową, a szczelinami pomiędzy pozostałymi wypełnia się piaskiem.

Taras wentylowany

W przypadku układania nawierzchni z większych elementów – płyt tarasowych – można zdecydować się na budowę tarasu wentylowanego. Taka konstrukcja jest układana na specjalnych wspornikach, które mogą mieć stałą lub regulowaną wysokość. Na stabilnym podłożu układa się więc wsporniki, a na nich – płyty tarasowe. Taras wentylowany jest łatwy do wykonania, nietrudny również do modyfikowania czy demontażu. Wyklucza możliwość odspajania się płyt pod wpływem mrozu. Między płytami a gruntem można umieścić instalację elektryczną czy wodną.

Jednym z najistotniejszych elementów tarasu ziemnego jest podbudowa. To ona w dużej mierze decyduje o trwałości konstrukcji.

Nie zapomnij o izolacji

Najkorzystniej, jeśli taras powstaje równolegle z domem. Często jest jednak tak, że taras jest wykonywany później. Wówczas należy przyjrzeć się, jak wygląda izolacja przeciwwilgociowa ściany, do której taras ma przylegać. Izolacja powinna sięgać powyżej planowanej wysokości tarasu. Jeśli tak nie jest, to należy wykonać dodatkową izolację, która ochroni budynek przed wilgocią. Warstwę izolacji trzeba zabezpieczyć przed uszkodzeniami mechanicznymi. W tym celu nakleja się na nią płyty z polistyrenu ekstrudowanego, które jednocześnie stanowią warstwę dodatkowej izolacji termicznej.